Yoruldum...

Yaşam denen yaşanmışlığın kıyısında
Sürgün yemiş yaralı beklemekteyim ölümü...

Acı çekerek büyümüşüm
Sevinç nedir bilmemişim
Güneşi bulutluları kendime
Yoldaş edinmişim...

Hüzün denizine düşmüş
Tutunacak bir el beklemişim
Sanırım ben acılar içinde
Göremeyeceğim mutluluğu sevmişim...

Ne kadar imkânsızsa da gülmem
Karanlığın bağrında da olsam
Yaşam denen yaşanmışlığa umut beslemişim...

Bir tutam tebessüm için
Gülmeyi değil ağlamayı sevmişim
Kaderim bu ya işte
Yaşamayı değil ölümü beklemişim...

Yaşam denen yaşanmışlığın kıyısında
Hiç gelmeyecek tebessümleri özlemişim
Yorulmuşum be arkadaş yorulmuşum
Bu yorgunlukta ölümü beklemişim...