Yükseklere Konan Gönül Kuşu

Gönül kuşum,
Çok yüksek dağları aşarak,
Geldi,
Kondu,
Gönül ülkesindeki,
Bir ağacın ,
Üstüne.

Gönül kuşum,
Gece,
Kapılarını kapattı,
Karanlıklar içindeki,
Aydınlıktan uzak,
Karanlıklar ülkesine...

Gönül kuşum,
Bu akşam,
Aşk yapacak,
Dolunay olsun dedi,
Geceye...

Gönül kuşum,
Gitti,
Kondu,
Aşıklar ülkesine.
Dedi ki:
Seni gördüm,
Aşıklar ülkesinde...

Sol kanadı kırık,
Yüreciği yanık,
Düşleri uçuk,
Karanlıklarla boğuşan,
Aşıklar ülkesinde...

Gönül kuşum,
Gitti,
Kondu,
Güneş'in ülkesine,
Kondu yüksek bir yere,
Baktı ki:
Küçüçük adamlar,
Çok alçaktalar,
Alçaklar,
Uğraşırlar,
Karanlıklar için,
Güneş'in ülkesinde...

Gönül kuşum,
Gitti,
Kondu,
Zavallılar ülkesine,
Baktı ki:
Onur,
Duruyor yerde..

Gönül kuşum,
Gitti,
Kondu,
Zalımlar ülkesine,
Kuşlar sürgün yedi,
Kendi yurtlarından,
Karanlık gecelere...

Gönül kuşum,
Gitti,
Kondu,
Hitit'in ülkesine.
Kanatlarını çırpınarak kondu,
Hititin Güneşi'ne.
Yandı kanatçıkları,
Uçarak göçüp gitti,
Erenlerin ülkesi,
Anadolu Ülkesi'ne...

Gönül sana demedim mi?
Çıkma dağın tepesine,
Yükseklerde bay/kuş öter,
Sokarlar seni kaf/ese..

Kafeste duruyor kuşlar,
Gönül gönüle muştular,
Karanlığı sever puştlar,
Sokarlar seni kaf/ese...

Yiğitler sözünde durur,
Karanlıklar seni vurur,
Kıştan sonra bahar olur,
Sokarlar seni kaf/ese.

Küçücük adamlar çıkar,
Seni bacağından asar,
Sanma yok Molla Kasım'lar,
Sokarlar seni Kaf/ese..
Hüseyin Turan/18/04/2010/İstanbul