Yükün Cevahirdir Bil Diyarbakır

Canımdan bir parça gönderdim sana.
Açılsın surların hey Diyarbakır.
Dünyayı verseler değişmem ona
Yükün cevahirdir bil Diyarbakır.

Kuzum emanettir Allahtan bana
Bendende emanet canparem sana.
Gün gelince onu geri ver bana.
Onsuz dünya bana dar Diyarbakır.

Diclenin selidir ruhumda akan.
Bir çift yaşlı gözdür ardından bakan.
İçim yanmaz dersem külliyen yalan.
Özümde ateşi har Diyarbakır...

Düşmanı olur o vatan satanın.
Emanetcisidir yerde yatanın.
Bu can benim değil bil ki Vatanın.
Kuzumu sinene sar Diyarbakır.

Nazlı başı bir gün öne düşerse.
Hasret ağır gelir cana küserse
İçi daralır da feryat ederse
Kuzumun derdini sor Diyarbakır...

Özlem tavan yapar şaha kalkarsa.
Anam gelir diye yola bakarsa.
Uykudan uyanır tere batarsa.
Düşlerini hayra yor Diyarbakır.

Düşmana göğsünü siper ederse.
Namerde yenilir yere düşerse.
Ecel şerbetini sende içerse.
Uçan kuşla haber ver Diyarbakır.