Yüreğim Cahille Etme Sohbet

Ben sana her zaman bir beden büyüğüm
Laflarım ağrına gitse de küçüğüm
Sosyal içerikli şiirdi öğüdüm
Benim söylediklerim değerli puldur
Bilirim elbet,hata yapan da kuldur

Kapıya dayanıp,çekilirse bıçak
Elbet hislerim ortalığa kusacak
Nedense anlamaz zavallı yavrucak
Böyle kışkırttınız bu uysallığımı
Bahane etmeyin duygusallığımı


Anneliği bilmezsin, ana değilsin
Cahil yüreğin,analara eğilsin
Cennet ayağımın altına serilsin
Ana yüreğim uğrar hep haksızlığa
Nasıl diklenmez böyle bir arsızlığa

Asaletten sustum,rezalete karşı
Kinin ve öfkenle yırtıyorsun arş'ı
Kapandı küçüğüm,dostla dolu çarşı
İnsan yanım,affetmez asla nağmerti
Boşuna dolarsın,boynuma kementi

Etrafına at gözlüğüyle mi baktın
Yıkılmaz değerlerin bendini yıktın
İçindeki zehirle bilmem ne aktın
Benim kör talihim,sakızdır diline
Lakin ektiğini biçersin,biline

Aciz bedenimde sönmez bir türlü kor
Benim halimi anlamak elbette ki zor
Bir kuşak gerindeki lekeyi sen sor
Benim kalbim,daha önce kirlenmedi
Üzerimde başka leke izlenmedi

Köstebek yuvana göm, cahil başını
Ne çabuk unuttun yediğin aşını
Kaybolduğunda patlatmadık kaşını
Ey yüreğim cahille etme hiç sohbet
Kalbi körelmişse ne arar merhamet

Senin bu ruh halin benimkinden beter
Böyle giderse herkesi dibe iter
Benim bahçemde elbet bir gün gül biter
Şair yüreğim,seviye koyar araya
Senin gibiler bulaşsa da yaraya