Yüreğim Rehin Senin Yanında

Bilmem niye böyle olurum bu bahar aylarında,
Niye ezik sevdamı ararım,
Beni bırakıp gittiğin,
O köhne garın paslı raylarında...

Yine sensiz bir akşam,
Yine hüzünler çöker,sır dolu yüreğime.
Nerden aklıma düştün desem yar,
Zaten aklımdan hiç çıktığın mı var,
Köşeye kıstırıp hep beni sorgular,
Beynimin içindeki tüm,seni düşleyen damarlar...

Gecem karanlık,ışığım sönük,
Işıldayan gözlerin misafir odamda,
Yüzüm kıblene doğru dönük.
Yokluğundur hep canımı acıtan,
Hasretin değilmidir uykularımı kaçıran...

Hani kaybederim ya bazen,
Ararım oralarda buralarda kendimi.
Çağırırım gelmez yüreğim,
Gel desem de,
Biliyorum beni dinlemez.
Neye arıyorum ki aslında,
O yürek rehin değil mi senin yanında...

Ben sürünerek de olsa,
Son kez yanına geliyorum sevgili.
Korkma sen de kalmaya değil,
Sen deki emaneti,
Sen deki beni almaya geliyorum sevgili...

Başucumda sabahlamış bir bayramlık gibi,
Bembeyaz giyeceğim.
Ya damatlık giymiş gibi vuslata ereceğim,
Ya da onu kefen sayıp,
Ardıma bile bakmadan toprağa gireceğim...
Ben ölürken bile seni severek,
Ölümün hakkını vererek öleceğim...