Zalim
Güneşin, havanın, suyun,
Bitkinin, hayvanın, insanın
Yaradılışındaki hikmeti düşün.
Bir canlının hakkını nasıl çiğnersin?
Üfleyip boşaltsan olanca soluğunu,
Rüzgara karşı gelebilir misin?
Yüzsen, balıkları,
Uçsan, kuşları geçebilir misin?
Sen ki ne bileyim
Karanlıktan, yüksekten,
Fareden, böcekten korkar da
Korkunu içinde gizlersin.
İnsana gelince sıra,
Birden, arslan kesilirsin.
Unutma ki
Geçen günler seni de eritir.
Bu korku seni yer, bitirir.
Hani,
"Deli, deliyi görünce,
Değneğini saklar" ya...
Sen, önce kendine zararsın.
Bir yiğit çıkar karşına,
Girecek delik ararsın.
Hani, "Deli, deliyi görünce, Değneğini saklar" ya... Sen, önce kendine zararsın. Bir yiğit çıkar karşına, Girecek delik ararsın.
çok hoş dizelerdi,sevgilerimle...
Zalimce tüketiyoruz doğayı. Bir günlük beylik uğruna tüm geleceği yok ediyoruz. Zalimliğin altında yatan temel duygu korkaklıktır. Bu tem, başarıyla yansımış dizelerinize. Şiirinizi ve şair yüreğinizi kutluyorum.
Sitemli aynı zamanda ders verici bir şiirdi. Beğenerek okudum. Tebrikler.
"nsana gelince sıra, Birden, arslan kesilirsin." Oysa insan insana gereksinim duymalı. Toplum olmayı saygıyla, malına ve canına saygı duyarak oluşturabilir. İnsan insansız nedir ki. Aristoteles "Başka insanlarla toplum halinde yaşayamayan insan ya da buna gereksinim duymayan insan ya bir hayvan ya da bir ilahtır." demiş. İnsan ilah olmadığına göre ... Tebrikler Abidin Bey.
Güzel bir vuruştu emeğin değer kutluyorum saygıyla👍👍👍