Zaman Devrilirken/Evrenin Paslı Basamaklarından

zaman devrilirken
evrenin paslı basamaklarından
s/ağır bir sancı
ölüm muştusuna uyanır

boranlı dağların ardında
güneşin eğreti gülüşü
takılır rüzgarın sert eteklerine
bazen bir martı çığlığı yırtar geceyi
katre katre ağudur akan,asum/andan
yıldızları söker alır,doldurur zaman,yamalı ceplerine
usumuzda ç/atık çehreli ölüm dolaşır
yitik şehirlerdeki,kayıp çocukların
uçurtmaları boğazımıza dolanır
alnımızda güz sarısı
sırtımızda kara yafta
kırların papatyası yasta
bahar zak/kum tanesi
bozkırlar kurak
artık ölümdür,kokan toprak

zaman mührü vurur
çatlak alınlara
gül kurusu,uçuk dudaklara
artık soyunan çıplak ağaçların
çürük yapraklarıyız
kimimizin ayak izleri yapışacak
sokağın yüzüne
kimimizin p/uslu yalnızlığı
s/inecek virane şehrin,sokak lambalarına
ve son güneşin yansımaları
kırılacak ölümün mahmurluğunda
sar/kan derimizle
buruşuk elimizle
boyası akmış,ak saçlarımızla
son kez veda bile edemeyeceğiz belkide
oyun parkındaki torunlarımıza

sislerin içinde,cama vuran siluetimiz
avuçlarımızdaki gelin kınası ellerimiz
son duasını edecek
ve sonsuzluğa yumulacak,küf tutan buğulu gözlerimiz.