Zaman Yokluğunun Ertesi

/ ne gün sayıyorum ne de uyuyorum geceleri! /





yüreğim sıkışıyor
göğsümde bir yırtık gibi yokluğun
uçmak isteyen titrek bir serçe gibi çelimsiz
ve rüzgara arkasını dönemeyecek kadar cesaretsizim


bildiğin gibi değil!
yokluğunda başka bir hal aldı yüzüm
bakışlarım solgun
eskidi gülüşlerim
ve yanağımda hiç yoktu sanki gamzelerim
öptüğün yerden çürüyor sevinçlerim


bir sözüyle dünyayı deviren ben,
şimdi tüm devrilmişliklerin altında gibiyim
öylesine ağır
ölesiye zor


yastığımda hala kokun
ellerimde ise parmak izlerin
ve gözlerinin değmediği her an
kanar gözlerim


gün doğumları sancılı
gecenin tüm ağırlığı kasıklarında
ve her sabah öksüz
her tan yeri ağlak

şehrin tüm camekanlarında yüzün
afişe edilmiş gidişin
çığırtkan martılar
alaycı
yokluğunun ertesinde


günlerden hüzün
yokluğun
ölesiye hasret
öylesine rezil






onaltıkasımikibinon