Zamanım Yok

ben bu şiiri yazarken
bu meclisin en küçük parçasıyım
bir sonbaharın dökülmüş yaprağından bir ilkbahara
masumum
kırgınım
çığlığım...
gözler önüne sereceğim bir yazılı bir şikayet belgem yok
denizde ne varsa o kıyıya vurur ya kabarır denizin dibi
bir festivalin en narin halkasında ya da folklörü saysanız beni
burası güzel yurt ben bu satırları yazarken 23 Nisan çocuğuyum
ruhuna sarılacağım bir vekilim yok ki sesizliğimin sesinde Atam
kara gözüm bugün hafızamda birdir bir oynar yasım


ben bu şiiri yazarken
küçük görme belasına düşmeden ağını aralıyorum gözlerimin
bir avuç kalbim bu adaletsizlikler için kan çanağı irislerim
bakma!
hayır!
ağlamıyorum!..
böyle geldim böyle ölürüm
varsın ters aksın ışıklar varsın yönümü şaşırtsın tabelalar
elbet yüreğim ellerimde bir can kapısı beni yuvama döndürür
bugün bir zerreyim bir gün şevkate tercüman olurum
her daim şeref canan değil mi?
şeref akıl
akıl şeref kadar kıymet ki
ömrüm yetmezse topraktan fışkırırım
ben olmasaydım bütün çocukların rengi aynı
hepsi buğday benizli
bugün yeni yetmeyim dilimde pamukcuk
varsın ne olacaksa olsun...


ben bu şiiri yazarken bilmesende olur
kıpkızıl vakitlerde sırtını sıvazlıyorum umudun
ne alazı biter yazın ne de Mayıs'ın çiçek tozu
savruluyorum amansız
ucu bucağı olmayan şafak vaktini kucaklıyorum
biraz yetim biraz öksüz
ne ışık fukarası ne de renk yoksunuyum
alyuvarlarımda asil kan asalete can
emanete hiyanetsiz kulun hakkına marazsız
öyle borçluyum beni var eden yüceye ki
karış karış toprağımda şehitlerim yatarken
iki kaşım arasına ay yıldızı çiziyorum
şan bizim
karnaval havası bizim
Ulu Önder Atatürk'e minnetle başımı eğiyorum
yek ve ölene dek bayramım O' bugün 23 Nisan...


ben bu şiiri yazarken duysun cihan
tarihin hak kapısındayım zamanım yok ve yok ötesi
yeminim var bu dağa bu taşa gözlerimin yamaçlarına
bugün 23 Nisan kim bilir belki de bugün gururumla öleceğim
öyle zaman/sızım...