Zamanın Sensizlik Mekanından

Kim kapattı ışıklarını bu şehrin?
Zifir üstüme üstüme geliyor
Ben aşk diyorum cümle alem cinayet belliyor !
Korkak bir zanlı gibi kendime saklanıp
Hayata yürüyorum
Hayat uzak şehirlere gülümsüyor...

/

Hangi haritanın izdüşümünden bakmalıyım sana ?
Kuşbakışı rüyalara mı kaldı gençliğimizin mavilikleri
Kabuk bağlamaya terk ettiğim yaram gibi
Ardımdan gölgeme takılan ağrım oluyor gözlerin

Kodeslere tıkılıyorum
Hani en özgür sesimle sevecektim seni
Karanlığı beklemeden adını yazacaktım yazgımın alnına
Şakaklarından vurulurken adın
Aşk-ı müdafam olacaktın hani !

Müşteki sözcüklerimi sehpalara çıkarıyorlar
Gün devriliyor be adam
Gün dönüyor ağrılarımdan
Karanlığa kalıyorum
Yıldızları koparıyorlar saçlarımdan...

Hangi adımın peşine düşüp hangi sınırları geçmeliyim ?
Sana çıkan yolların ezberi silinmişken beynimden
Sana hangi sureti giydirmeliyim ?

Devrik sızıların son sözünde adımı sayıklayan bir yabancı mısın?
Yahut üstüme yıkılan, Havva'ya kucak açmış kainat mı olmalı adın?

Söyle be adam !
Ben kaç arşın uzansam sana kavuşurum
Ya da kaç sevda yaşarsam
Seninle aynı adı taşırım?

/

Kim kapattı ışıklarını gökkubbenin ?
Karanlık kalbime sızıyor...
Ben aşk diyorum
Aklım bana düşman çıkıyor.

( kodeslere tıkılıyorum / duvarlarında adın yazıyor ! )