Zaten Sen Beni Hiç Sevmedin ki

Aşk kokuyordu öpülesi dudaklar,
Yanardağdan fışkıran lav parçacıklarıyla süslü,
Göz alan bir yaş pasta gibiydi,
Geçen yıl bu zamanlar.
Narçiçeği gibi kokardı kırmızı yanakların,
Ateş gibi nar...

Artık uğramıyor bu şehre,
Hasretinden başka ne varsa.
Kuruluyor odamın baş köşesine,
Kalın bir çizgi çekiyor,
Tüm yaşanmışlıkların üstüne...

Kör bir mengene arasına sıkışmış,
Naçar bir yüreğe bakıp da,
Gülüyor arsızca,umarsızca.
Kurşun sıksam işlemez,
Pencereden atsam ölmez bu sevda,
Yaşamaya mahkum,yıllar boyu korkusuzca...

Sen kalemimi kırdın ama,
Ben yine seven yüreklerden taşıyorum.
Sen nefessiz bıraktın bir gece vakti ama,
Ben yine de,
İçimde ki sevdayla yaşıyorum...

Farklı olur diye düşündüm bu sefer ki,
Hasreti atıyordum hep yorgun sabahların arkasına,
Gece boyunca seninle sevişmiştim sanki.
Bahar yerine seni içime çekmişim belki.
Ama hüznüme hiçbir şey çare olmuyor du,
Sende bunu iyi biliyorsun ki,
Zaten sen beni,
Hiç sevmedin ki...