Zehr-i Engerek

avuçlarıma bahardan kalma bir yağmur bulutu sakladım
gözlerimde dilsiz bir sen sersemliği...
terimden düşüp toprağa karışan her damlada
masum yanlarıma dadanmış ürperti sancısıyla
susar içimdeki haylaz çocuk
bul beni ...

işlemediğim cinayetlerin zanlısı sandılar s/us'larımı...
karanlığın leş toplayan dişlerinden damlar
gözlerimde kendini asmış eylül yağmurları
mahzenimin karanlığında sürünen zehr-i engerek...
hadi yavaş yavaş öldür sen yanımı


çürümüş destanlardan unutulmuş yüzler topluyorum
kalabalık bir yalnızlığa tutundum üşümeye gidiyorum
birazdan dönerim
üzerime giydiğim ne kadar sen varsa çıkarıp hafiflediğimde
bekle gelirim





.
.
.
şiirin kalbine bir mezar açtım
gölgen geceye her düştüğünde
göm içindeki yitikleri sessizce