Zemin Kayardı Ayaklarımdan

Her 23 Nisan'da
Serserice uçardı uçurtmam
Bayrak ellerime tutuşturulduğu vakit
Zemin kayardı ayaklarımdan
Sevince boğulurdum kendimce
-Söz ola kese savaşı, söz ola kestire başı
Oh olsun kimseye de kalmadı ya çocukluğum..



Şimdi makaram sarı bağlarken
Alnından öptüm yalnızlığımın
Hafızamda yıkılırken
Satılan kızlar istisnalar hariç
Kırmızı kurdelalar
Çiçek çiçek çelenk
Artakalmış kurşun ağırlığı sıvazlamalar
Gözlerimi yumduğum kadar su damlası
Kalbimin çırpınışı kırk yıllık yüküm
Hiç garip değil kimselerin olmaması
Çocukken de böyleydi
O kadar çok ki
Sen gibi korumayı bilmeyenler Atam...



Artık kime nasıl doğarsa doğsun Güneş
Ki adına jest diyorum pes ettirseler de
Kendime sunumum bi nevi saniyelik ümit
Tabi ki çiçeklenme mevsimi bundandır
Ömrü türkü senfonisine benzetmem
Bir umut
İki umut
Üç umut
Bir ela
Bir boz
Yıl odur budur 23 Nisan sonrası
Hep ölüme düşüyor vakit
Her bir yanda öyle çok ki küstüm çocukları
Satılan kızlar
Kırmızı bel kuşakları
Kağıt helvası
Uçurtma avcıları
Doyulmayan yaşamak merakı
Başlangıçsa yıldız toplayan çocuklar
Kalabalığın can damarı
Yok sonrası
Yetmeyen güçte
Avuçlarıma sinmiş çığlığım
Lodosa benzer sevmeler
Bir de sindirilen ruhta iskelet yığınları
Felaketi geçmeli sürüsüne bereket
Daha yavru iken ipini çekiyorlar geleceğin
Anlaşılmaz zulüm ve yok öyle sonsuz gelecek güzelliği
Şimdi sitemim den daha çok yaşayacaklar
Kuşaklar aziz Allah nidaları şu kurşun ağırlığı
Mantığı ne güzel
Allah insanı kendisi için yaratmış yaratmış da
15 yaşın şuursuzluğu ne yapar
Cahilin beyine döşediği mayın gibi sonrası af
Pırıl pırıl olmaz artık göz bebeğimin karanlığı
İmkansız
Simsiyah iyimserlik şimdi
boynum kıldan ince mi ince
Kaldı ki sağım solum yobazın
Üstelik marifet yaşamak
Ne mümkün rastlamak
kör cahilin elinde dolu dolu gülücüğe
Hala kırmızı kuşak dolanıyor ince bele
Senden sonra Atam
Armağanın yani bayramım
Olmadı daha 15 yaşımda
Sabah mezarlığı olmuş içim
''Devrimci mi olsam'' dediğim akşamları hatırlatıyor
Doğan her gün yaşamak hırçınlığımı kıyılmış sonrasını
Hah şimdi bilmiyorum
İyi mi
Kötü mü
Umurumda değil demesem de
Alnından öpüyorum yalnızlığımın...



Şimdi saat bir çeyrek ölebilirim
Belki cahilin elinde ölmüşleri öperim
Bir selâ okunur ardımdan
Ruh su dolu havuzmuş
Havuzu aydınlatan ışık deniyor denmesine de
herkes şanslı değil
Bugün dönen Dünya
Rezaletin ta kendisi
Ki artık bana ne bunlardan
Vaktinde kana kana doymadım
''Benimdi bu bayram'' diyemesem de
Her 23 Nisan'da
Serserice uçardı uçurtmam
Bayrak ellerime tutuşturulduğu vakit
Sevince boğulurdum kendimce
Zemin kayardı Ayaklarımdan...



''Çocukları sağlıklı bilgili yetiştirilmeyen uluslar, temeli çürük binalar gibi çabuk yıkılırlar. ''



Ah ulvi ses şimdi bir sürüye ait değilim
Bugün 23 Nisan yıl 2013
Hafızamda yıkılırken bi dünya sübyan
Kimselere kalmıyor ya çocukluk yanları işte bu
Dilerim sürer gider bayram sevinçleri
Kutlu olsun 23 Nisan Dünya Çocuklarının Bayramı
Ne kadarsa bir ömür boyu...