Zenebin

Kan sızıyordu martının beyazında
Kanatları mavi bir balık-tuz bastım yarama
Kırdım cam bir haritayı
Yurtsuz kaldım
Uzadı sakallarım avuçlarımda zenebin
Bir gecede yaşadım koca bir çağı
Ve bir bıçağı sınadım Aort
Ölmedim






Boyum sığmıyor gölgeme Anne
Bu emanet benim
Bu duvar bu pencere
Bu oda bu tenha
Bu şiir benim




Senin değil dedi bir masal
Sandığım son ihtimal
Cekilip/Med
İtilip/Cezir
Anladım Fasit döngü
Ne uzak ne yakın
Ama merakım
İki şiir arasında bir bağlaç
Gelinmeyen bir aşkı
Gidilmeyen bir kent
Şimdi kim geç kaldı...
Ben mi sen/sen mi ben
Anladım nerde sevsem
Oraya benziyor gövdem




Şimdi yağmur yağıyordur o şehre
Islak kaldırım sesidir sabahıma düşen
Kırık pusula ve romatizma
Ağrısı mavi gülüştür oysa
Çarmıhdaki gece
Düşler gereceğim çiğ iplere
Diyelim kendime sızarken labirent
Seni seviyorum/ seni seviyorum/seni




Ah oralar
Ya da o sevgili
Kurgusalım sesine tutunan hayalim
Ya da aşk/ yüzü dağlanmış masalım
Kemikleri yakılmıs bir kitabın
Dağına sürgün Anka'nın
Islak bir yağmura ağlamanın...





Bitmedi/ey bir ömrün bekleme nöbeti
Bendim hayatın/ Kraterlere çarpan yüzünde
Kırılan zamanın
Sonsuz öznesi....




------------------------

_4_mart_
Aacehen