Zerh Düştü İçime

Gözyaşıma hangi adamın dudağı dokunsa
Vedalaşmadan uzaklaşırdım
Bütün imgeler yitirirdi benliğini
Lâl bir gecenin koynuna üşüşürdü kadınlığım
Ve her defasında
Gün batımı sancısında yeniden kanardı umutlarım.

Umutsuzluğa çocuklar doğururdum
Yitik imgelerin güncesinde
Dili geceye dolanırdı adamın
Ben gecenin bacaklarına.

Kaç çocuk piç heveslere kandı bu gece kim bilir?

Bir otel odasının merdivenine aciz düşen kadın
Usulca çıkacaksın merdivenlerden
Ve kaç soğuk yüz göreceksin odanın duvarlarında
Hatırladın mı?
Avuçlarına sıkıştırdığında yüzünü
Kaç adamın yaşama sevinci son bulmuştu darağacında.

Kaç kez yenilmişti gözlerim kirpiklerinin gölgesinde
Sonrası dudaklarımda deniz tuzu
Dilim dokundukça uzaklaşmıştın
Şimdiyse dipsiz bir kuyu
Dudaklarınla bakışlarının arasında ki mesafe.


Fakir adamların koynunda zenginleşmek
Tabiat gereği ölümsüz bir nefesti
Nefesimse şimdi avuçlarının arasında İrem kokusu
Ne vakit tatmak istesem yokluğun vuruyor yüzüme
Uyanıyorum yoksun.
Fakir bir kente düşüyor gözyaşlarım
Sonrasında
Her düş biraz lâl.

...

Sonradan duyduk ki ay yalnızlığa düşmüş
Üşüşmüş kargalar leşlerine
Her kadının kalbinde biraz umutsuzluk
Ve her adamın testislerinde yitirilmiş mutsuzluklar.

Bize kalansa avuçlarımızı arşa açıp
Yağmur dilenmekti Tanrı'dan
Hepimiz çamura bulanmış bir yüzdük
Kapı çatlaklarından resmederdik herkesi.

Aslında herkes biraz mutluydu
Ve biraz umutsuz
Bize kalansa anlamsız düş bozumları
Tattıkça tadını içimize zerh düştü.