Zeytin Gözlüm

Ve yalnızlık
Diğer adın olmuşken benliğimde
Sahte duvarların gülüşlerinde düştüm
Senin yalnızlık kokan cennetine

Sitemkar bakışlarımın en asi tarafında
Damarlarımda geziyordun
Kimliği belirsiz kaçışlarının
İhtilalininde kalıyordum kendimle..

Sessiz duruşlarımın
Söylenmemiş cümlelerinde kalıyordum
Söyle çekinme
Nereden girdin kanıma
İnziva çekildiğim gecelerin
En anlamsız yerlerinde yakaladın beni
Ve şimdi
Sağır olmayı diliyorum senden ötürü..

Unutmak isterdim seni
Ömrümün tozlu raflarından
Karalamak isterdim seni
Senden kara sayfalara..
Utanmaz bakışlarının
Kan revan mızrapları
Silmek isterdim ruhumdan
Benden heder bir ben bıraktığın geride
Uykularım haram olsun yalnız gecelere...


Bırak git öldür kendini içimde
Gölgem bile terke seyran ederken
İzbe köşelerde hasret kaldım benliğime
Kendim kadar senken
Büyüttüğüm sen bir ben etmiyor neznimde
Unuttur sözlerini bana
Bu yalnızlık doğurmaz bir aydınlık daha
Mağrur düşlerimde sürüklenirken yalnızlığına
Kabustan kabusa lades oynuyorum
Aklımdasın ..
çıkar mısın ..

Kendimden kendime yol alırken
Sen kadar gidiyorum
Kalıyorsun gittiğim yerde
Kalıyorsun bir türlü çıkartamadığım
Zeytin gözlerinde...