Ziyan Olma,ziya'm Ol...

Kinayeli bir dokunuş gibi gelmesin sözlerin,
İfadelerine esvap giydirip öyle sal üstüme,
Yar ne olur...
Aynadaki yansımaların gibi gelsin serzenişlerin,
Yapay duyguları katma içine,
Biliyorsun zaten,ruh-aliyetim de kaybolur...

Çek destursuz,vakitsiz bakışlarını üstümden,
Şavkı vururken,mızrabın bam teline,
Kokun sarmasın dumanlı odayı...
Hayasız can yakışların sarsmasın,
Oturduğum tahta viran sandalyeyi.
Yemişliğim vardır elbet lokmandan.
İçmişliğim vardır,
Bir tas köpüklü ayranından,
Zehir etme içindeki üç beş kuru tuzu.
Düğümlenmesin boğazımın kertiğinde,
Açmasın yeni bir aşiyan sızı...

Bırak bir katre daha yol alayım,
Senin ivmeli gönül çizginde.
Kesme iflahımı umarsız gezinmelerimde...

Kırsan artık inadını diyorum,
Kesme şeker gibi sert durma öyle,
Eri demli çayımın buharında,
Tadının hakkını ver,
Eri bardağımın ince belinde...

Klavuz ol istemedimki her anıma,
Ziy'an olmuş bir ömrün yarısındayken,
İstedim ki ziya'm ol aydınlat bundan sonramı.
Talan olmuş yürek yangınındayken,
Ab-i hayat ol donat dünyamı.
Damaklarım halen tat alabiliyorken,
Halil İbrahim ol,doldur soframı...