Zor Olanı Aşk...

/zor olanı,
sesini duymamak olmalı...
kan rengi geceler gibi ağır
istasyondaki yolcu kadar telaşlı
anlatsam sevdamı
nasıl da kanar
zor olanı çaresizlik
zor olanı sensizlik
hayra yormalı....../








yürümek vardı ağaçlı yollarda el ele
aşkı taşımak yüreklice rengi rengine
öylesine hesapsız
öylesine delice
bildiğim her şeyi silmek vardı
sesler olmasa örneğin
tanıdık yüzler olmasa
bildiğim her şey yok olsa....
sadece biz olsak !
zor olanı,
......başarsak....








sen anlıyordun
çiçeği severken dalını kırmak
yağmuru severken damlasından kaçmak
yaşamı severken ölümden bahsetmek
ve aşkı severken sevgiliden uzak durmak olmaz....
zor olanı
beni anlaman
çünkü sen anlıyordun
ve susuyordun....
neyse içindeki
.....bilmiyordun...








yüzün karşımda
kanatsız bir kuşa işkence sanki..
uçmak istiyordu
.....uçamıyordu...
istanbul sokakları başıma vurdu...
aşk ehlisin artık
sen anlıyordun.......
bugün yüreğim yokluğunu
......çekemez oldu...






aşk ;
belli ki sarp bir uçurumdu
istesekte olmuyordu..
peki;
zor olanı kolaylaştırsak,
.....itiverse birisi...???