Acılar Birleşince

Gül desem güler misin onun yerine
Kahkahalar atar mısın büyük bir istekle
Yapamazsın değil mi?
Hani vicdan vardır ya sende...
Peki...Ağla o zaman
İsteyip de yapamadıkların için ağla
Boşalt sinirini, kinini
Sana acı veren her şeyi
Akıt gözlerinden...
Akıt ki zalimler utansın!
Ağla ki duysunlar feryadını
Hani vardır ya...
Vicdan azabı!
Ne yapmaya çalışıyor bu İsrail halkı
Bitmedi mi acısı, yaşattıkları
Yalanı, yalancı insanları
Beş kuruş etmez o lanetli kanı...
Yapma mı diyeyim bütün bunları
Sana inanmak büyük bir hataydı...

Hani kanadı kırık kuşlar vardır ya...Uçamazlar...Bir sahipleri, tutunacak bir dalları olsun isterler.Yardıma muhtaçtırlar yani.Hele ki annelerini kaybedince büsbütün yıkılırlar.Bu zavallı hayvanın çektiklerini anlayabiliyorsunuz değil mi?Bir acıyı ifade edebilmek hiçte zor değil.ama acıyı yaşamak daha bir tecrübe kazandırıyor insana...Filistin ?in anlamsız bakışları geliyor aklıma.Masum çocukların bir damla gülümsemek için çektikleri acılar...Anaların yürekleri dağlayan feryatları...Ve daha sözle ifade edilemeyecek kadar alçakça söylenen, alçakça yapılan hakaretler...Dedim ya...Bunları dile getirebilmek çok kolay.Peki ya, yaşamak...Bugün hep birlikte ağlarız acılarına.Yas tutarız bir süre.Tabi bu yirmi dört saat sonra sona erer.Yine de hayat bizim için eğlence haline gelir.Bizim hatırlamak istemediğimiz, onların ise unutamadıkları acılar masal olur annelerin dilinde...


İşte hayat bundan ibaret.Kimi zaman güler, kimi zaman ağlarız...Nedense üzücü bulduğumuz şeyleri çabucak unutmak isteriz...Peki söyler misiniz?Ağlamadan gülen insan olur mu?