Acıları Haykır Gökyüzüne

Bigün tüm umutlarımın kelebek olup gökyüzüne yükselmesi umuduyla nefes alıyorum hala.
Yaşamanın anlamının bu olmadığını bile bile inanıyorum.Elimden gelenin fazlasını yapabilceğimi bile bile yenilmekten korktuğum için çekiniyorum.
Omuzlarıma çaresi olmayan acılar yüklendiği için kanatlarım olmasına rağmen yerden bir adım olsa dahi yükselemiyorum.
Aslında pes etmemek yerine oturup nörtlestiriyorum duygularımı acılarıma karşılık.
Ya da dudaklardan eksilmeyecek bir şarkı bestelemek istiyorum.
Ağaçlar git gide yok oluyor ve hala içinde acı geçen ağaçlar kalmışsa onları tamamen yok etmek için çabalıyorum.
ya da saçmalıyorum.
Aslında sadece ağlarken yazabiliyorum.Yorulduğumda koşabiliyorum.Gözlerim kapalı aşkı hissedebiliyorum delicesine...Dokunmadan sevişebiliyorum ama sadece bir kaç mutluluğumla.
Omuzlarımda bir sevgili aradığımda gözlerimi gökyüzüne çevirip onun yeşilimsi gözlerini görebiliyorum.OnuSeviyorum...

Doğrusu bi çok şey yalan.Acıları haykır gökyüzüne.Bunu yaptığımda mutlu olabiliyorum.
Çünkü onunla aşkı,huzuru ve mutluluğu her şeyden çok istiyorum...