Acırsın Acınacak Olana

Yazıma Pir Sultan Abdal'ın söyleyişiyle başlamak istiyorum. ?Şu ellerin taşı hiç bana değmez / İlle dostun gülü yareler beni?

Etrafımıza baktığımız zaman ? Ne istediğini bilmeyen, bulduğu ile yetinmeyenlerle? iç içe yaşadığımız göreceğiz. Bu tip insanlar hep korkutmuştur beni. Bunlar, gün olur gönül hanenizi tüm kapılarına kadar açtığınız, canım dediğiniz, kader birlikteliği yaptığınız, candan öte dostunuz olur. Gün olur yüreğinizi avucuna koyduğunuz, kalp tınısını yüreğinizde hissettiğiniz sevdiğiniz olur.

Duygularının isteklerini bir türlü doyuma kavuşturamayan, elindekiyle mutluluğun kapısını bir türlü aralayamayanlar, bulduklarıyla da mutlu olamazlar...

Bunların gözleri ve gönülleri hep doyumsuzdur. Benlikleri baktıklarını göstermez. Duyguları bitmek bilmeyen hırslarının kurbanı olmuştur.

Düştükleri çukurdan çıkarmak için elini uzatırsın. Gururları galebe çalar tutmak istemezler biçare hallerine inat....

Yüreğini açarsın tüm içtenliğinle, kanadı kırık bir kanarya gibi gelir. Yaralı kanadına, yaralı çilekeş gönlüne merhem olursun tılsımlı sevginle ...

?Yeniden doğmuş gibiyim.? Der omzuna yaslar başını ?iyi ki varsın? dilekleriyle mutlu olursun. Gururlanırsın dalgalarını kabartan okyanuslar misali... Solmuş gül gibi, umutlarını acımasız fırtınaya kaptırmış bir halde yanına gelmişken, mütebessim çehresiyle hayat dolu bakışlarıyla bakar dünyaya...

?Dostum? derken gözlerinden samimiyetin ışıltısını okursun. ?Sevgilim ? derken yüreğindeki ateşi hissedersin....

Ve bir gün ... Aniden çekip gitmiştir. Sessiz sedasız. Elveda demeden... Ben böyle bir hayat istemiyorum. Böyle bir dostluk bana göre değil diyerek. Aslında ne istediğini bilmeden fütursuzca söylenerek....

Kalırsın yine kendinle baş başa geçmişe hayıflanarak, hüzünle....

Acırsın ne istediğini bilmeden, mutluluğun peşinden koşanlara....

Acırsın hayatının çizgisini zikzaklarla oluşturanlara...

Acırsın harcadığın zamana... yüreğinde açtığın en nadide köşeye...

Kaybettiğinin farkına dahi varamayacak kadar aciz olana...

Acırsın acınacak olana... gönül eğlendiren, eğlenilecek olanlara...

Bu bir sitem değildir. Dostluğun ve sevginin değerini bilemeyecek kadar yok/sun/luk içinde olanlara sesleniştir.


Mustafa Uslu
Temmuz- 2009