Acıyı Sevmek

Dayanma gücünün, acının derinliği ile doğrudan orantılı olduğu insan hayatı; acıyla tatlanır, demlenir ve acıyla anlamlılaşır..

Çoğu zaman korktuğumuz, kaçtığımız şeylerin aslında yaşanması gereken, geçilmesi zorunlu dönemeçler olduğunu anlarız...

Ve hayat beklemeden, bekletmeden sunar insanoğluna kaldırması güç sanılan sınavları bir bir..
Bir bakmışız ki acıyı da sever olmuşuz...acının karışmadığı sohbetlerden öyle ki, kaçar olmuşuz..
Acı çekmiş bir insanla muhabbetin, acının ne olduğunu bilmeyen insanlara oranla daha tatlı olduğunu anlamışız her kelimede...

Ve bir de bakmışız ki; acılarımızla adam olmuşuz...yanmış, kırılmış ama hep kendimize dolmuşuz...
Zordur ağlamadan "adam olmak".. Ve zordur acısız iklimlere, güle oynaya varmak...