Adı bir karartı olsun

İçimde senden habersiz büyüttüğüm aşkın intihar günü gelmiş çatmış bugün. Adı konulamayan duyguların tuhaf telaşı düşmüşken kalbime ve de devam ederken atmaya o kalbim, bu kez daha bir ateşli, daha bir şen, daha bir sevinçli, hiç olmadığı gibi daha öncesinde... Hâlbuki bir bilse ki ölüme yaklaştırıyor beni bu hızıyla. Mümkünatsız aşklara açmasa yelkenlerini, yaşatmaya gidecektik beraberce beni. Olmadı, aynı hatayı yine yaptı, yine çarpıldı, çalındı... Bu öyle damla masallarına, tesadüf kırıntılarına benzemiyor bu sefer. İllaki istiyor umut ettiği, dilediği, o melek kanatlı azrailini. Çok sürmeyecek bir şekilde, aklıma meydan okuyor bir de. Kalbim sen dur, öldürmek mi niyetin beni? Gelmedi, gelmez, vazgeç diyorum, işitmiyor. Aşk, kalbime hiç acımıyor, haksızlık ediyor.

Aslında o da bilmiyor, bilmediğimiz ortak bir şeyimiz var en azından. Hem kalbim, hem ben, nasıl olduğunu bilmiyoruz, gelmeyecek birisini bekliyoruz. Nasılsa aşk hiç bir zaman adil olmuyor. Bir tuzağa düşmüş olmanın verdiği karamsar endişelerle yüzüyoruz gizemlerin eşliğinde. Ama hep rüyalar kalmalı geriye gerçekleşecek. Beni sarsacak acı bir vedam olmadı ondan hiç. Beni ölürcesine sarsan bambaşka bir şeydi. Bir kez bile değmemişti ellerim ellerine. Adı aşk değil esasında duyduğumun. Belki bir takıntı, belki bir rüya, belki de bir gerçek. Belki de içimde o kadar güzel ki, içimdeki hayalini aslıyla kirletmekten korkuyorumdur. Dedim ya, rüyalar kalmalı geriye gerçekleşecek. Mağdem ki yetmiyor gücümüz gerçekleri rüyalarımızdaki gibi taçlandırmaya, biz de rüyalarımıza bir de taç ekleriz, gerçeklere takmaya.

Aslında önce mantık düşünmeli her zaman, kalp bir dinlemeli. Yine de umut taşmalı gözlerden, hayallere inanmalı. Uyumasan da, rüyalara dalmalı. Aslında hep tatlı anlar dolmalı rüyalara. Benimki rüyama erişememenin kâbusu olmalı. Tam da bu zamanda uyanmalı. Uyanıp bir de cehennem azabını tatmalı. Sonra da azapla, kâbusu kıyaslamalı. Herhalde azap hafif kalmalı... Bende yerinizde olsaydım, merak ederdim önce, acaba nedir ki en güçlü ve istikrar abidesi bir karakterin yok oluşunu sağlayan esrarengiz karartı diye. Ama artık merak etmeyin siz de. Herkesin sahip olduğu silahla ben kendimi vurmuştum.


Adı bir kar+ olsun.
Adı bir karartı...
2008