Adını Koyamıyorum

En umulmadık bir anda karşıma çıkman beklide bir şans benim için seni cümlelere dökmek bu kadar kolay olsaydı roman bile yazardım?Adını bile koyamadığım bir duygu beni sanki ıssız sokaklara sürüklüyor.Bir günlük bir tanışmanın bana bunları yazmaya yeteceğini hiç tahmin etmezdim.,

O kadar değişik geliyorsun ki nasıl davranacağımı bilmiyorum.Ne çok hızlı olsun nede cok yavaş olsun istiyorum bizim hayatın.Belki sonunda üzüleceğim,acı cekeceğim ama yinede yaşamak güzel.Bu kadar hızlı olmak iyi mi onu da bilmiyorum!

Seninle karşılıklı susmak ,ne biliyim çok garip.Bir gün biri böle olacak dese inanmaz güler geçerdim herhalde.Sana karşı ne hissediyorum onu dahi bilmiyorum.Kendimi sana karşı yanlış tanıtmak hayatı sıfırlamak gibi ?

Tek başıma bir kayıkta ıssız denizlerde ilerlerken belki karşıma çıkan bir adasın,beklide değilsin ama gerçeksin.Hayat bizi içine çekerken beklide aynı dala tutunduk ,beklide öyle sandık.Anlayacağın biz kararsız kaldık yada ben?Aslında düşününce hızlı olmak beklide hayatı dolu dolu yaşamak için gerekli.Hayat ağır adımlarla ilerlerken bizim koşmamız iyi olacak galiba.

Yani anlayacağın kafam bu kadar karışık.Ama adını koyamadığım o duygu beni sürüklüyor?(bu sana yazdığım ilk ve son mektup oldu?ama her şeye rağmen güzeldi ,sen bunu haketmesende?)