Adressiz Mektuplar-22

Merhaba sandık izim
Olmayacak olsa da yarınlar bizim
Her günümün adı sen olacaksın inan

Bu mektubu aklımı döndüren, gülüşümü söndüren bir zamanın vehmiyle yazıyorum sana.
Bugün anladım ki en mutlu olduğun anda mutsuzluğun dibine vurmak diye bir şey varmış.
En kötüsü de o anı bakışlarında hiç kimseye hissettirmeden taşımakmış ..
Ve dayanması güç olan daha ne çok zor varmış ...
Kalbin gözyaşı yığınıyken gülmek, gülerken ağladığını bilmek gibi.
Dokunacak kadar yakınken, dokunamayacak kadar uzak durmak gibi.
İçinde çırpınan onca söz varken susup her kelimenin kanadını kırmak gibi.
Canın içinden çıkacak sanırken umudun üstüne yaslanıp ayakta durmak gibi.
En acısı da ruhunun yandığı, yüreğinin kaldığı yerde kalamamak gibi ...

Kaldım ...
Sende kaldım, gözlerinde kaldım, sözlerinde kaldım.
Alıp giderken kendimi yanından, yılları durduracak bir bakışlık demde kaldım ...
Ardıma baktığımda, dünyamı döndürecek bir asırlık anda kaldım.
O an tutup nefesimi, bir ömre sığmayacak kadar içime çektim seni, uzağına düşüren bir adımın hançeresiyle ...

Hiçbir söz anlatamazdı ruhumdaki fırtınayı. O yüzden sözüm sustu bir tek yüreğim konuştu,
bir mektubun seni çok seven sesiyle.
Ve mutlu mutsuz tadında bir resmin yanımda duran gölgesiyle ..

Susuyor olsam da anla beni, ve ne olur bırakma ellerimi.
Ya da sen ol elim, sen ol dilim, ben sana can olurum, canımı titretenim.
Sevmekten zor olsa da seviyorum demek, ya sen tüketeceksin beni ya da ben tüketeceğim kendimi.
Sensizlik ölesiye bir kördüğüm. Ne olur ses ver artık bu sessizliğe.
Feryadım ol.
Bil ki bu eylül rengi ruhum bir tek seninle bahar kokuyor aldırmadan hiç bir mevsime ...




18 mayıs 2014
Sabaha karşı bir gecenin geçmeyen siyah örtüsüyle
Bir gelişin sonrası bir gidişin öncesi adresi kalbim olan sevgiliye ...