Adressiz Mektuplar-23

Merhaba can yaram




Bu mektubumun adını gözyaşı koydum satırlar benimle birlikte ağlasın diye ...
Biliyorum sen ağlatmayı seversin. Küstürüp gözlerimi kirpiklerime, hiç ağlamadığım kadar ağlıyorum işte ... Ağlamak seninle başlayandı her gidişte...
Gittin !
Acının en keskiniyle ikiye böldün yüreğimi
ve kuru bir yaprak gibi savurdun zalimce beni
Canım can çekişirken anıların arasında, bir kaç resmin ucunda ölüyor şimdi ömrüm...
Zaman su gibi akıp gitse de yanımdan, el sürse de yaralarıma, bu acıyla yaşamak çok zor biliyorum.
Ve o yüzden yaşayan enkazıma acımadan mezar kazıyorum..



Bitti diye bir şey varsa ben bittim bu aşk uğruna, sen ise bitirdin ve gözlerimi bir yağmurun içinden geçirdin.
Oysa sen baharıma doğan güneş, yüreğime düşen ateştin. Yaktığın yetmedi bir de acımadan ezip geçtin. Birken bin eyledin derdimi. Avuçlarında un ufak ettin kederimi ...



Uzaklığını çeksem de içime, bir nefes kadar yakındın tenime ve kendimden bile sakladığım en aşk halime ... Neden beni nefessiz bıraktın, ben bunu hak edecek ne yaptım ...
Sadece sevdim sevdim sevdim
yandım yaralandım
yine de seni canıma can saydım
neden acımadan canıma kıydın
sen aslında beni değil seni öldürdün
bir mezara iki bedeni gömdürdün .



Öldürdün, öldürdün, öldürdün ...



Ardımdan ağlayacak olursan eğer, bana değil beni ağlattığına ağla... Ağlayan ben olsam da ağladığım sendin ... Ben seni canımdan bile öte sevdim ... Yaşayamasam da seni, ölmek seninle güzelmiş dedim ...


Bu gece yüreğimin en acı mektubunu yazdım ve her kelimesiyle, beni öldüren bu aşkın mezarını kazdım ...



12 haziran 2014