Adsız

Son günlerde her şeyden vaz geçmiş bir görüntü çiziyordum.Aklımda
bir sürü düşünce, daldan dala hoplayıp zıplıyor.aslında,aklımdaki tek konu,şu her zaman beni alıp götüren şiir olmalıydı.İçimi döktüğüm,gizleri
mi sere serpe bıraktığım şiirlerim... bu günlerde deli danalar gibi oya
lananacakbir şeyler arıyorum.İnsanlara da nazım geçmiyor.Ve hiçbirinde de
hoşgörü kalmamış gibi geliyordu bana.Her şeyimle başkaydım ben.Bir yemeği
bile paylaşamıyordum onlarla.
Hep bilinmez acunlara doğru kanat çırpmak istemişimdir.Bunları bir söz
cükle anlatmak o kadar zor ki.Hiçbir şey bana yetmiyor ya da ben hiçbir şeye yetemiyorum.Ne olacak ki sanki,kendini bile anlatamayan bir kişi için bunların hepsi normal.Bir iki sözcük karalamak istiyorum.Bunu bile beceremiyorum.Düşlerim bile bana göre değil.Sırf çıplak gerçekle başbaşa kalmak istemiyorum.Yollarım hep çiçeklerle donansın istiyorum.Yaşama tutunacak bir dal is-
tiyorum.Bir dayanak istiyorum.