Affet Ey Sevgili Aşk

yalnızlığım hangi aşkta unuttum seni, hangi ayrılıkta hissettim nefesini, yorun bakan gözlerimle ne zaman ağırladım seni.
ama tek dost sensin benm için. rüzgarla kavgalı ölümle barşık oldum senin için, anladım sen terkedilen değil hep terkedilen oldun..
aslında ne kadar da yük varmış omzunda, ne kadar da kanamış ruhun, sana çok acıdım böyle bir zaman
ama uyandım bu gafil uykudan..aptallığımın omzuma yüklediği ağır bedelden kurtuldum.. seni gerçek bir dost, eski bir sevgili bensizliğimin ilacı zannederdim...
ama dedim ya saflığımın kurbanıyım...
aşkın saf güzelliğine düşman kesilmişim, fark edememişim her adımda bana kazandırdıklarını
fark edememişim aslında rahat uyumamın ilacının aşk olduğunu..
affet ey sevgili aşk...
kurban gittim yalnızlığımın iki kelime sözlerine
kurban gittim yalnızlığın melek yüzüne
kurban gittim yalnızlığın o tat veren hayallerine
kurban gittim, affet ey sevgili aşk böylesine zalim
yalnızlık denen gafil yare

affet ey sevgili aşk bittim, sensiz zaten ölmüşüm ruhumu gömmüşüm kara toprağa...
affet ey sevgili aşk seni özledim
ama ne kadar tüklensem de farkettim ki bitmemişim, tam ümitsizken tam da düşecekken uçurumdan
aşk verdi elini tuttu kalbimi çıkardı karanlık yerden
uyandım bu gaflet yalnızlığın verdiği biçare tükenmişilikten.. seni hissettim tekrar yeniden
şimdi karşımdasın ve yeniden sabahlar oldu, güneş doğdu ay gerçek güzelliğini gösterdi..
buldum seni ve yeni bir yarın başlıyo...

(devamı yarın)