Ağır Gelir Zamana

Bedenimi ruhuma sattım.Ya ruhu mu?Ruhumu kimlere sattım? Başkalarının bedenlerinde gözüm yoktu.Ruhlarını istedim,vermediler....Karşılığında ruhumu teklif ettiysem bile almadılar...Alanlarsa,o kadar hoyrattı ki! Bana verecek ruh kalmadı. Bedenimi ruhuma,ruhumu bedenime verdim.Ruhumu mutlu etmek için sarıldım,bedenime.Kurban ettim ruhumu,yüksek sarp kayalardaki sunaklarda beş para etmeyecek sevdalara....Kurban ettim,bile bile...
Yaşadıklarımızı anlara indirgemiştik...Duygularımızı pazara çıkarmış...Anları tükettik biz,zamana geri vermemecesine aldık onları.Zamandan çaldık.
Herşeyi adlandırmayı öğrenmiştik....Ölü bedenimizde taşıttığımız ve canlanabileceğinden korktuğumuz duygularımızı;sevinçlerimizi-aynı anda hem mutluluğu,hem hüznü ve yalnızlığı,kalabalıklığı,gözyaşlarını ve umutları yeniden yaşayabileceğiz korkusunu yaşıyor,korkuyorduk....Herşeyi adlandırmayı öğrenmiştik. Korkmayı öğrenmiş......Yalnızlıkların yanyana getirdiği suretlerdik.Yalnızdık.Ayrı ayrı yalnız. Bunu biliyorduk,yine de beraberdik.....


anlara anlamlar
yükleme.
ağır gelir,
ağır gelir zamana
dayanamaz
düşüverir
zamansız anlar,
An gelir
Anı
An gelir
sancı olur
damlar
damlar gözlerinden....
damlarda papatyalar
anlar
yalnızlığını
parçalı bulutlu
hava durumları
anlar

Gözlerim,
Anlar gökyüzündeki bulutu
Duru güzelliklere
hasret
Gönlüm
Aşk da yalan
Sen de.
Bu sanal dünyada.
Neden bana düştü,
Neden?
Hem aşk,hem sen,hem yalan
Hep yalan?

8 Mayıs 1997