Ağlayamamak

Artık demir almak günü gelmişse zamandan meçhule giden bir gemi kalkar bu limandan demiş Yahya Kemal. Hayat kısa,zaman hızla akıp geçiyor,biz yerimizde saydığımızı düşünsekte dünya her daim dönmeye dewam ediyor. Kimilerimiz geçmişe takılıp kalıyor kimilerimiz yeni umutlarla geleceğe yelken açıyor. Herkesin onca derdi korkusu var kimileri aileleriyle sorun yaşıyor kimileri sevgilileriyle kimileri öss kpss gibi sonu 's' le biten sınavlarla uğraşıyor kimileri işyerinde problemler yaşıyor.Benim de herkes gibi hayattan beklentilerim umutlarım uğranda savaşmayı göze aldığım şeyler .ama bazen işler istediğiniz gibi gitmiyor yada hedeflerinize ulaştığınızda aslında yapmak istediğinizin bu olmadıını fark ediyorsunuz .'Bir yerlerde hata yaptım ama nerde' diye düşünüyorsunuz.
Kendime sordum insan kendini güçsüz hissettiğinde çaresiz olduğunu düşündüğünde ne yapar?Muhtemelen ağlar, hıçkıra hıçkıra içindeki feryadı dışa vurmak istercesine ağlar. Ağladıkça rahatlar. Belki de kelimelerin değerini kaybettiği anlarda kendini ifade ediş şeklidir bu . Bende ağlardım yani çok duygusal biri değilimdir öyle hıçkıra hıçkıra değil ama dedim ya kendimi ifade edemediğim zamanlarda sanki dilim lal olurdu gözlerimden süzülen iki damla yaş dile gelirdi. Artık ağlayamıyorum..gerçekten çok trajikomik geliyor bana yani bir insan ağlayamıyorum diye sinirlenir mi? Ben sinirleniyorum. Neden diyorum çok mu duygusuzum fazla mı gamsızım çok mu mutluyum bi yerlerde bi terslik var biliyorum ama çözüm bulamıyorum