Ah Nazım Amca Ahhh!!!

Bilmem hatırlar mısın?yağmurlu bir günde öyle yürümüştük ki;istanbul ile ankara arasında bir dağ
dikilmişti aramıza.oyuk oyuk merdivenleri vardı o dağın ve o gün o kadar yağmurluyduki çamura dönmüştü merdivenler;ölümü göze alamayıp geri dönmüştük istanbul'a.
Nazım amca görmüştü bizi;sen beni eve bırakırken."Hayırdır!" demişti de büyük bir korkuyla anlatmıştık;sanki o dağa tırmanmıştıkta düşüp yaralanmıştık.sonunda göze alamayıp geri döndük dediğimizde;nasılda gülümsemişti yüzü;
-"durun hele,siz sevmeyi ne sandınız?"deyipte söze başladığında;
-"geç kalıyorum ona anlat!"demiştim de;
-"dur hele,siz sevdayı ayrı ayrı mı yaşıyorsunuz ?geç kal biraz daha,ben evdekilere söylerim tuttuğumu..."deyipte kaşlarını çatmıştı,ilk defa.hatta bir şimşek çakmıştı da aynı anda iki kere irkilmiştim.sana da gün doğmuştu;15dk daha beraberdik,nasılda sevinmiştin..
bizi izlemekten anlatacaklarını unutacaktı neredeyse..
-"eee..Nazım amca buyur dinliyoruz.."dedim.güldü yine..
-"size bakmaya doyum olmuyor..gençliğimi görüyorum,gençliğimizi..."dedi.sonra sordu;
-"neden vazgeçtiniz tırmanmaktan?"
-"korktuk!"dedik aynı anda..
-"peki neden korktunuz?"dedi;aynı anda sustuk yine..tekrar sordu;
-"Çocuklar neden korktunuz?"
-"ona bişey olmasından!"dedin sen..ve bana döndü;
-"ona bişey olmasından!"dedim..
-"peki"dedi,"sonunda ne oldu?"
-"geri döndük.."dedik
-"yani ne oldu?"dedi
-"yolumuzdan olduk..."dedik, başımız öne eğik bir şekillde...
-"yani" dedi "olan size oldu!..."ve ekledi;
-"birbirinize birşey olmasın diye vazgeçtiğiniz her yolda,aslında birbirinizden vazgeçersiniz.her çıktığınız yolda her adımı beraber atarsanız kazanırsınız ancak..ama ki ona birşey olmasın diye geri dönerseniz;ne yalnız bir kalpten,ne de sevdasız bir kentten farksız kalırsınız ve unutmayın;bu hatayı bir kere yapar ama ömür boyu yaşarsınız.size tavsiyem,birgün yine öyle yürüyün ki;sıra o dağa geldiğinde;aşın çamurluda olsa.ayrı yaşamaktansa,beraber ölün çocuklar!..."dedi
Ben gözlerindeki acıyı izlerken alamıştım.sen "ne oldu?" dediğinde;"görmedin mi?"demiştim de;
sen "neyi?"diye sorduğunda susmuştum..
Bilmem hatırlar mısın?O günden sonra uzun zaman yürüyememiştik.Belki de gerçeklerdi yüzleşmekten korktuğumuz...belki de birbirimizi beraber ölmek isteyecek kadar sevmiyorduk...Derken aylar sonra yine o dağın eteğine kadar yürümüştük.ama bu sefer ya geçeceğiz,ya öleceğiz...el ele yürümeye başladık..birinci merdiven,ikinci merdiven,üçüncü,dördüncü..derken yağmur başladı...sen "dönelim!" dediğinde "hayır,madem öyle gerekiyor,beraber ölelim!." deyince;bıraktın elimi ve gittin..
Ah Nazım Amca Ahhh;beni mahfettin!!!
Bilirim,bilmezsin;bugün yalnız geldim ve tırmandım o dağa..ve öyle yağmur yağdı ki; çamur oldu merdivenler..dönemedim senin olduğun istanbul'a...