Ah Nihanna!

Ah Nihanna, kutsal bir enerji yüklenmişçesine tekrarladığım ismini, bolca inceltmelerle telaffuz ederdim! İsminin ?a' harflerine kırmızı şapkalardan giydirir de okurdum. Saksının dibine düşmüş kuru gül yapraklarını, iğne ve iplikten geçirip kolye yapardın. Taze boynuna değdiklerinde canlanırlardı. Doğaya az ev sahipliği yapmadın. Adındaki ?a' harflerine, taze güllerden inceltmeler takardım, adını dilime kolye yapardım.

O işaretler bu dünyadaki inceliğin son kalesiydi, onları kaldırdılar Nihanna!

Ah Nihanna! Pardösü ve başlarına tam oturmuş şapkaları içinde sıkışmıştı zihinleri. Üç köşe teşkilinde muvazene kurmaktayken üç fidanı darağacında teşkil ettiler. Ah Nihanna, benim bildiklerimi bilmeden, beni tanıdığını söyleyemezsin. Allah onları kahretsin Nihanna, Allah onları kahretsin! Allah beddua edenleri de kahretsin Nihanna, Allah beni taş etsin! Şimdi onlar hiçbir şeyi anlamamış çocukların ağzında masallar...

Onları astılar Nihanna, onları astılar!

En az altı ay öksürmelisin, nabzında zayıf ama seri atışlar olmalı; tansiyonun tavanda, kan şekerin bin beş yüz olmalı. Benim kadar çekmelisin Nihanna, benim kadar çekmelisin. Aklının sınırlarını bilinen hudutlara değil, benim gibi arşın ferşinden ötesine çekmelisin. Bunları bilmelisin Nihanna, bunları bilmelisin. Koyup ayaklarımı bir kürsünün tahtasına, ellerim havada, sesimin son tonunda nutuk çekmeliyim. Bir suikastçı olmalı toplanan kalabalığın ortasında, çekmeli bir kurşun bedenime, sonra kendine... Ölmeliyiz Nihanna, ölmeliyiz! Şimdi gün sayar gibi yaşamlar...

Sen gittin, beni tuttular Nihanna!

Mesnevi'nin ilk sayfası gibi hevesle açıldım sabahlara. Yüzümü çiy taneleri yıkadı, saçlarımı melekler taradı. Astral bir seyahat gibi bedenimi yatağında bırakıp, ruhumun ışığında geçtim sokağından. Bahçende bilgelik ağaçları, sular ve sufiler selam durdular. Bulamadım vurmak için kapı tokmağını, yarıda bırakılan bir roman gibi, yüzüme çarptı tahtasını. Beni yerden kaldırmadılar Nihanna.

Bilgeliği raflarda, Mevlana'yı Konya'da unuttular Nihanna...


Söyleniyorum yine mezarının başında;
Sen bunları iyi ki görmedin Nihana!