Aklım var oldukça kalbim sende olacak

Bu mektubu şehrin beton arma evlerinin arasına gizlenmiş, çam ağaçlarıyla hayat bulan, yeşil mi yeşil ve bir o kadar da küçük mü küçük bir parktan yazıyorum.
Ne zaman sana kendime dair bir şeyler yazmaya kalksam kelimeler
Beynimde cirit atıyorlar, bir cümle olmama uğruna bir kelime kendini
Tamamlamak isteyen diğer kelimeye küsüyor.
Sana söylemek için bir dünya dolusu kelimeler biriktiriyorum desem
Bilmem abartı olur mu; ama ne zaman elim kaleme, kalem kağıda değse
Yüzün gözlerimin önüne geliyor, elim kaleme kalem kağıda değmekte
Tereddüt ediyor.
Heyecan mı demeliyim bu ana, yoksa kendimi anlatamama korkusu mu bilemiyorum.
Şehir güzel bugün, zaten şehir her zaman güzeldir. Çirkin olan bizleriz
Bir türlü uyum sağlayamıyoruz şehre, bir bütün deseni bozan
Yanlış bir motif olup çıkıveriyoruz.
Şehrin ahengini bozuyoruz yani.
Neyse bunları sende biliyorsun; çünkü sende var olduğun şehrin yerlisisin;
Ama sen farklısın, sen olmasan senin şehrinde gül kokuları, benim
Yüreğimde sevginin heyecanı olmazdı.
Evet sana heyecanım diyorum, ne zaman aklıma düşsen, yüzüme hafif
Bir tebessüm, kalbime hırçın heyecanlar düşüyor, kalbimle
Aklım arasına yerleşiyorsun.
Aşk kalpte mi yoksa akılda mı yaşanır bunu da bilemiyorum, bildiğim tek
Şey: kalbi olmayanın aklı, aklı olmayanın da kalbinin olamayacağı
Evet kaç gündür bunları düşünüyorum
Kalbim var oldukça aklım sende, aklım var oldukçada yine
Kalbim sende olacaktır.
Yeter ki sen var ol güzel sevdiğim