Aklımın Odaları

Yorgunluğumu mest edecek bir hikayeydi benim ki.Sevgimin sınırlandırılmış haliydin,sen.Kaybedeceğimi bilerek büyüttüm yıllardır bir çocuk gibi.Yalnızlık ikimizin öyküsü,çünkü benim seni sevmekten başka bir suçum yok ! Çok gidenler oldu,elimi tutmadan,bir söz söylemeden kırılmadım.En kötü icadın kalp kırmak olduğu dönemde aklımın odalarındasın.Yağmur yağıyor,arabesk bir şarkı tadı,yalnızlığın can kenarından bir gece yarısı daha.Tüm coğrafyamda hissettiğim o acının tarifi sadece sevdim ! Taşımaktan yorulduğum bir kaç cümlenin affıyla yazıyorum sana,elim kalem tutmasa da gönlümün bir demlik çaya anlatacağı onca şey var.Laf lafı açar,günler değişir,mevsimler elbet sen olur kim bilir.İşte burası,kimsesizlik...

Yine de sana bir aşk borcum olsun,seninle geçecek bir ömür boyu yalnızlığımdan..