Anneme

**Başta biricik annem olmak üzere tüm annelere ve anne adaylarına ithafen...

Eee herkesin öyle güzel öyle tatlı annesi olmazmış. Övünmek gibi olmasın da benimkisi farklı bence:) Neyse mürekkep kurumadan anlatayım ben derdimi. Seni çok seviyorum anne... Sensiz bir distopik dünya bile hayal etmek zor... Öyle kaybetmek istemiyorum seni... Gerçi hayatta bazı şeyler çabuk geçiyor. Zaman gibi mesela. Öyle çabuk ki bazen korkuyorum ya gidersen diye... Ya da ben giderim diye... Ama olsun be anne. Bak martılar uçuşuyor... Hava güzel... Bu şehir seni sormakta, seni aramakta her gün. Hatırlıyor musun anne? Hani küçükken hep kızardın ama kıyamazdın bize... Gece uyumayıp başımızda sabahladığın çok gün oldu... Yemeyip yedirdiğin , içmeyip içildiğin... Bazen şöyle bi arkama bakayım diyorum. Kızıyorum kendime. Seni üzdüğüm o günlere sövüyorum. Meğerse sen bir insanoğlunun elde edebileceği en güzel hediyesin anne... Sen huzursun... Mutluluğun ta kendisi... Tebessümün vücut bulmuş halisin... Sen bir rehber, bir dost, bir öğretmen her şeyden de öte sen bir annesin. Şu aciz oğluna bakma sen. Ne kadar kelimeler yazsam da çoğu şey boğazımda düğümleniyor. Yetmiyor seni şu beyaz sayfalara sığdırmaya... Sana olsan sevgimi ve saygımı anlatmaya yetmiyor... Yetmiyor anne işte... Sebepsizce sevdiğim çok az insan var anne bu dünyada. Başlarında sen varsın... Liste çok uzun değil beş ya da altı şahıs bir de sen varsın varlığımın kaynağı... Neyse uzun oldu... Yorasım yok seni... Ne o yanakların mı ıslak? Ağla anne... Ağlamak güzeldir... Hep üzüntüden ağlayacak değiliz ya. Az da olsa mutluluktan sevinçten de ağlamak gerekir. Seviyorum anne seni... Sebepsizce... Seviyorum seni ...