Apartman Boşluğu Yazıtları - l ( Çocuk Aklı )

..
'..hep taviz verdim hayata, hayallerim için.ve bir gün geldi ki kendimi unuttum yaşamak için..
..
çocuktum.aklım çocuktu.ve hayallerim çocuktu.ilk adımımı sebepsiz yere attığımda anladım herkesin parmak ucunda yürüdüğünü.ve öyle bir yoldu ki , kimsenin ardına bakmaya gücü kalmamıştı.ve uyurgezer bir hayal perdesi kadar yalandı bilinen tüm doğrular.kendini kandıran herkes kadar uzaktım kendime.ve elimde bir hayat vardı.yaşamaya mecbur kaldığım..'
..
mektubu önündeki masaya bıraktı.arkasına yaslandı.pencereden içeriye süzülmeye çalışan rüzgarın sesini dinledi.iki parmak arası ile dost olmuş sigarasına baktı.bitmişti.masadaki mektubun yanında duran küllüğe bıraktı ve derin bir iç çekti.rüzgarın içeriye son girişini dinledi ve masaya bıraktığı mektubu eline aldı yeniden.ve okumaya devam etti.

'..geldim işte kapına.bir mevsimin sonu gibi.ve dökülen tüm yapraklarım elimde.her birinde kaderim yazılı.ve bir rüzgar kadar acımasızım.döküldüğüm yerlerden kendimi toparlayalı çok oldu.hususi bir hayat değildi yaşadığım.ve bu ruh bana tahsis edilmemişti belki de.bir beden ve ruhun taşıma göreviydi bana verilen.ve hayata açtığımda gözlerimi aldığım ilk nefesten itibaren borçluydum hayata.aldığım her bir nefes için bir ömür verdim bu hayata.ve bir gece bir sokak köşesi dönüşünde anladım , altına imza attığım hayat çekinin boş olduğunu. doldurmaya çalıştım ama kalemim yetmedi.bir hayat dilencisi gibi olamadım.ve dilenemedim kimseden bir nefes dahi.yalnız kaldım kalabalıklarımın arasında.sinsiliğin kimlik kazandığı kalabalıklar arasında kaldım karanlıklarda.ve bir sabah , kendimi güçlüyüm sandım.hayat içinde son bir takla atmak istedim.olmadı.yenildim yeniden.

aslında yüzüm düşmedi hiçbir zaman hayat aynasında.kimsenin hayatında gözüm kalmadı.öyle ki gözü olanın gözünü çıkardım çoğu zaman.yağmurun bereketine inandın her daim.ama bir mevsim sonunda kendimin çöllerinde kurudum.bir yaprak gibi.olmadı.ne boşu doldurabildim, ne doluyu boşaltabildim.bir beceriksizlik değildi.sadece ruhumun kirlenmesiydi. ve elimde kanayan bir yaradan başka bir şey değildi hayallerimin yüzümde bıraktığı izleri.'

mektubu ikiye katladı.masada duran sigara paketinden bir sigara aldı ve çakmak ile yaktı.bir nefes aldı ve yüzünü pencereye çevirdi.rüzgarın yalayıp geçtiği perdelerin hafif meşrep sallanmalarını izledi.bir çocuk sesi duydu ve bir süre sesi dinledi.ve ses kaybolduğunda sigarasından bir nefes daha aldı.elindeki mektubu tek eli açtı ve okumaya devam etti.

'..ben kendimi değerlendiremedim hiçbir zaman.bir kelime bir filiz ise hayat yolunda ben her daim gidenlere bir kenardan bakan oldum.içimde doğduğunda her bir umut , damarlarımda kanım durdu.ve nefret ettim kendimden bir güneşin batışında.ve bir gün öyle bir an geldi ki kendimi yok saydım.kendimle konuşmadım günlerce bir çocuk gibi.ve ağladım ilk kez ömrümde. göz yaşı dökmeden ağlamayı öğrettim kendime ilk kez.içimde biriktirdiğim hayallerimi damıttım kalbime.ve söküp atmak istedim sonuna kadar.

hangi zaman dilimine pirim verir ki göz yaşı.ya da tasalara tasma takmanın bir ilmi var mı.uzaklara yakın olanlara yakın olmanın bir anlamı kalır mı ki bir gecenin sabahında.kim eyler ki bir daha ruhunu azat.nefesini her tutup bıraktığında içine dolan etiksiz bir hava değil mi içini yakan.düşlerinde görmek istediğin bir hikaye değil mi hayat içinde yaşamak istediğin.

ben kendimi kirlettim sonuna kadar.ve aklımı sattım bir gece tanıdığım tüm çocuklara.bu bir ayrılık değil.bu bir başlangıç.artık bir damla su kadarım bir denizin ortasında.ne değerim var ne de yerim.her gidişin bir dönüşü vardır mutlaka.ama içimde kalan bir benliğim sadece.ve bir sonsuzluk yolunda sadece ayaklarım.

içindeki varlığıma öyle iyi bak ki, sadece senin olsun.'

mektup bittiğinde önce mektubu dörde katladı ve masanın üzerindeki zarfın içine koydu. sigarasından bir nefes daha aldı ve sigarasını küllüğe bıraktı.usulca yerinden kalktı.masanın yanındaki açık masa lambasını söndürdü ve koltukta şakağındaki kurşun ile yatan adama baktı.iç cebindeki polis telsizinden gelen gürültüyü dinledi ve sonra yine ona döndü. gülümsedi.

- gittiğin yerde hayallerin seninle olsun evlat...
..