Aşk Tesadüfleri Kader Ayrılıkları Sever* Diyordu
Bazen hayat karşına öyle bir oyunla çıkar ki şaşırıp kalırsın... İşte o an ne sevineceğini bilirsin ne de üzüleceğini... Evet biz seninle bir tesadüf sonucu karşılaştık. Ömrümce hiç tatmadığım ve böyle anlarda mı varmış dediğim tarif edilmez duygular yaşatan sana çok teşekkür ediyorum. Seviniyorum iyi ki seni tanımışım ve bir yandan da üzülüyorum ki neden bu kadar geç tanımışım. Onca yıl böylesine güzel duyguları yaşamamışken şimdi içimi anlatılmaz tatlı bir heyecan kapladı. Ve bu kadar geç gelmesi de canımı acıtmıyor değil...
Filmde yanlış hatırlamıyorsam diyordu ki ; ?'ne kadar uzağa gitsem de gittiğim yerde benimlesin'' evet ben de senden ne kadar uzakta olsam da görmesem de aslında hep sen benim yanımdasın... Yürürken, konuşurken, yemek yerken ve düşünürken kısacası her anımda sen benimlesin. Sen benim içimdesin artık... Yüreğimin içinde...
Çok mu geç kalmıştık birbirimize ya da geçmişi bir kenara fırlatıp atmamız için verilen bir şans mıydı bu ? Tabi ki bu soruların cevabı vardır da dile gelmiyordur sadece... Filmde de denildiği gibi ?' söylenecek söz yok ?'... Sözlerin bittiği kelimelerin tükendiği an olsa gerek...
Hatırlarsan ben sana ; hayatın neresindeyim yada hayat beni nereye sürükleyecek demiştim ya galiba şimdi biliyorum. Hayat beni öyle güzel bir yere =senin yanına= sürüklemiş meğerse... Ve ben hayatımın en mutlu anını yaşıyorum şu anda... Sonunun çıkmaz olduğunu bilsem de güzel... İnsan sonunun olmadığını bilince ve bu yola bile bile girince bu daha da zor oluyor. Bütün çıkmazlara rağmen senin için değer...
?'mesele o çerçevenin içine hangi resmi koyduğumuzmuş?' dedi ya çok doğruydu. Ama ben anladım ki bunca yıl o çerçeveye ne kadar yanlış bir resim koymuşum... Sadece olmasını hayal ettiğim bir hayatı koymaya çalışmışım... Şimdi o çerçeveyi yaktım. Yepyeni bir çerçeve ve çerçevenin içinde senin kalbin... Şimdi ben sana diyorum; sen nerdeydin şimdiye kadar?
Hisli duruşmaların karanlık sokaklarında bir mevsim göçüdür yüreğimizdeki kayboluşlar ve gidenin dönüşüne meşaleler yakıp ıslak kırlarda yürümektir. Bedenimizin hayata aldırmaz ilerleyişlerinde ruhumuzun kırık senfonileri izler bir gölge gibi bizi ve yapayalnız bir nidayla yazarız gözyaşlarımızın repliğini. Tebriklerimle.