Aşka Dokunabilen Bir İnsan Var mı

Aşka dokunabilen bir insan var mı? Asıl kahraman sevgisine bağlı kalarak o aşkı yaşatandır diyorlar. Bu yüzyılda böyle insanlara rastlayamadım ben ölüyorum diyen anlık ölüyor sonra başkası için ölmeye devam ediyor. Çok garip.Çok merak etmişimdir hep kalanın mı kahraman, gidenin mi kahraman olduğunu hala anlayabilmiş değilim.Kalan sevdasına sahip çıktığı için kahramansa giden kalsaydı aşk yok olacaktı belki de. Bu yüzden gidenin de aşkı geride bırakmış olması onu kahraman gösteriyor. İnsanlar hep terk edildiklerinde bir şeylere sarılma çabasında olurlar. Kimisi bir rakı şişesine, kimisi kırık dökük sevgisine, kimisi ise içinde biriktirdiklerini döktüğü boş sayfalara sığınıyor. Nedir bu bir şeylere tutunma çabası ? Zaten o gitmeden öncede bir hayatınız yok muydu ? O yokken gülmeyi bilmiyor muydunuz ? Nedendir bu boşluktaki çırpınmalarınız anlamıyorum. Birini görürsünüz sizi etkiler anlıktır bu çarpılırsınız öylece. Ve bir anda aşkın kucağında bulursunuz kendinizi , neden aşk istemiyorum dediğimde aşk hep seni bana üflüyor ? Üflemiyor yakıyor...
Hislerim biraz felçli biliyorum. Bakma öyle , sebep arama , sensin. Sebepsiz geldiğin gibi de nedensiz gittin. Aşka varamadan ayrılığa kavuştuk seninle. Delicesine geçen gecelerde biz diye yastıklarımıza sarıldık her gün battığında. Yastıklar bizim tek sırdaşlarımızdır belki de hiç düşündünüz mü ? Üzülürüz kimse duymasın görmesin diye ona ağlarız onu ıslatırız. Çok severiz ona anlatırız derdimizi. O gelir girer hayatına sonra birden yastıklarımızı unuturuz , bize küsmezler hiç. Bir gün giderler yine onlara ağlar yine onlara dert yanarız. Sırdaş gibidirler yünlerinin için gözyaşlarımız kırık dökük hislerimiz, çalınan erken biten umutlarımız ne ararsanız bulabilirsiniz basit diye baktığınız yastıklara. Oysa onlar sizin üzüntü kütüphaneniz gibidir sonra anlarsınız.
Aşka kaç kere görünmeyen tarafından baktınız ? Hep göründüğü gibi aldanmadık mı hepimiz ? Çok seviyoruz, ondan başka kimse olmayacak, her şeyimsin gibi cümlelerle başladık. Sonra ne oldu ? Aşka sövdük, şarkılara tutunduk, kağıtlara kucak açtık. He unutmadan çok ağladık, kimi zaman bir rakı şişesine meydan okuyup 'sen beni düşüremezsin onun düşürdüğü kadar' dedik. Ne oldu elimizde onun getiridiği nefes varken neden onun giderken bıraktığı karbondioksitte boğulduk ? Gönlünüze sardığınız o kişiyi hala arıyor musunuz ? Ne kadar sordunuz bu soruyu kendinize ? Rüya gibi girip hayatınıza, karabasan gibi boğup giden sevgililer için mi ağlıyorsunuz ? Uyanın hisleri felçli kalpler, siz kendi yarattığınız, kendi gözünüzde bakarken büyüttüğünüz, onun için size yaklaşmak isteyen papatyaları öldürdünüz bu acı size helal...Ama unutmayın sizin sevdanız ona haram. Bu yüzden gitti onlar. Sizin sevdanıza yakışmadıığı için kalpleri gittiler, aşka yakıştığı için kalbinize de yanında götürdüler..