Aşkı Ararken

Aşkı ararken kaybettim kendimi.Nereye gittiğimi,nasıl gittiğimi hiç bilmiyorum.Sadece yürüyorum.Düşünmüyorum.Konuşmuyorum.Sadece aşkı arıyorum.Bazen sorunsuzca,bazen ise amansızca.Belki de sonunu bilmeden arıyorum.Kaybettiğim aşkımı onun gözlerinde bulmak istiyorum.Ama bulamıyorum.Yürüyorum.Sonsuzluğun var olduğu yere doğru yürüyorum.
Bazen,aşkımı okyanusların hırçın dalgasına benzetiyorum.Ne kadar büyük ve görkemli olursa,o kadar güzel olur diyorum.Keşke,keşke gelip de o dalga beni alsa götürse,ta derinlere ya da bambaşka diyarlara.Onunla var olmak o kadar güzel bir şey yok diye düşünüyorum.Belkide boş yere hayal kuruyorum.
Umuda yelken açmış bir gemi gibiyim.Karanlığın boşluğuna sürükleniyorum.Bu geminin kaptanı da benim,tayfası da.Herşey benim elimde.İstersem bu gemiyi,hemen sonsuzluğun ta derinlerine itebilirim.Birdaha dönmemek üzere.Umudu olmayan bir geminin böyle hayasızca batması kimin umurundaki.Herkes kendi derdinde.Ne olurdu içlerinden birisi benimle aynı düşünceyi paylaşsa.Beni anlasa.Ama yok.Yok işte.Sanki herkes benden farklı,ya da ben herkesten farklıyım.Çünkü ben yalnızım.Duygularımla,acılarımla belkide ölümün son bulduğu yere kadar yalnızım.Aslında böyle olmasını ben istiyordum.Acıya.sabra,en önemlisi aşka giderken tek başıma olmayı ben istemiştim.Ta ki gerçek aşkı buluncaya kadar...