Atam

Doğru muydu yaşamam bazı şeyleri? Görmem mi gerekirdi kahpe hayatın içine kattığı o acı biberi!
Hayat geride sadece bana bir inanç bıraktı..Ona inan dedi. Onun ilkelerine güven...Onun mavi gözlerine, sarı saçlarına inan ve güven.Sana bir cumhuriyet bırakan Atana inan... İlk başta Allahı'na güven. Ben hep onun yolunda ilerledim. Sarı saçları içime huzur verdi. Mavi gözleri deniz gibi parlaktı acı gecelerimde. Dudakları haykırıyordu, bana inanın diye. O da acı doluydu bu kez. Bir ona baktım bir de karşımda duran insanlara.Hiç biri onun kadar olamıyordu. Hiç biri onu izlemiyordu. Yere dökülen kırıntıları takip ediyorlardı sanki. O anda kendimi hissettim içimde. İlk defa kendim olduğumu hissettim. Bir ona baktım, birde içimdeki sevgiye.. Yetersizdi ona olan sevgim. Utanç duydum. Onu koruyamamıştım.. Yüreğime kıstırıp kalmıştı onun sevdası. Gözlerim onun kadar parlak değildi ve saçlarım onun ki sapsarı değildi. Allah onu dünya'ya yardımcı olarak gönderdi sanki! Onu saklayamadık Türk Gençliği! Onu koruyamadık. Yüreğimiz her şeyi saklar isterse... Ya gözlerimiz. Onu içimize hapsedemedik. Koruyamadık onun iilkelerini...Her şeye rağmen "Ne Mutlu Türküm Diyene!"dedirtti bizlere. Ben bir Türküm Türk! İzlediğim yol ise sarı saçlı, mavi gözlü ATATÜRK!