Ay Dede

Küçüktüm,sadece ''Ay Dede'' sanırdım o beyaz inciyi.Büyüdükçe öğrendim kimisine şiir kimisine umut olduğunu.Kim bilir kaç kişi ağladı onunla konuşurken kaç kişi sustu o konuşurken?

şimdi bakarken beyaz inciye grimsi bir sarı çöker yüzüme.O kadar çok şey var ki anlatacağım,batar diye korkuyorum her vakit.Lakin hiç düşünmedim neden ona anlattığımı.Yalnızlıktan mı? Sen söyle şair/e. Elbet sen de şiir yazdın ona,sen de kimsenin bilmediklerini anlattın hatta ona baka baka sen de umutlar besledin. Yalan mı?

Söyleyin dostlar söyleyin neden? Kızıl güneş değil de o,efkarlı bulutlar değil de o,ak düşmüş dağlar değil de o neden dostlar neden?

Sanki herkesin güvendiği bir tek oydu.Ya da o meşakkatli yolların hepsi onda buluşuyormuş gibi...

oysa ben ona acırım.Kim bilir nice acılar nice sevinçler yaşadı.O kadar geniştir ki yüreği usanmadan,konuşmadan dinledi herkesi.Belki de o karanlığın içinde umut ışığı olması bir ödüldü ona.

Peki sorarım sana Ay Dede haksız mı şu aciz sırdaşın?