Ayak İzlerin

Sen olmadan da yaşanabiliyor yaşayabiliyorum büyülü zamanlarımı efsanevi aşıklar kadar adına idi. Benim yazılarım düş bağladım tatlı ezgili yazıya dair, yazı düşbazlarımdan gelen tatlı hüzün kovan güzel zehirli sarmaşağım uyanırdı uykusundan .Rahatlardım birbirine bağlıydı yaşam ve ölüm iki sevgili gibi ,deniz ve gökyüzü gibi yer bakır gök demir gibi dağ ve kar üzerinde yağmurlar ıslaktı aşık gibi bulutuna açardı aşklar. Uyanırdı aşklar rahatlardı umutlanırdım,sen olmadanda yaşayabiliyorum
Deniz dalgalar beyaz köpükler ruhumu dinlediren dalga sesleri gibi.

Ben sahilde en uç noktada ,kumların üstünde,sen o mavi yolculukta
o çok sevdiğim mavi derinliğin en ortasında,adına idi sana tüm şarkılarım.
Ama biliyor sun musun? Ben senden daha mutluyum,ben kıyıda da olsam kumsalda da olsa ayaklarımın üzerindeyim ve yürüyorum ve yürüdükçe iz bırakıyorum kumlara kum tepelerine.Kumlarda ayak izlerim var ve arkama baktığımda kumsaldaki ayak izlerimi gördüğümde seviniyorum gülümseyen gözyaşlarımla beraber, adına idi benim bütün ayak izlerim,onlar o izler yürüyebilen ya da yürümeye çalışan yaşlı beden ruhumun ayak izlerimdi.


Varlığı yaşadığıma dair işaretleri temmuz akşamlarımın gri gölgelerinde, cırcır böceklerinin şarkısı eşliğinde umutlardık. Ve sana bu noktada açıyorum şaşıyorum kara şaka aşka göndermelerimden acı va tatlı efsanevi sevgilileri barındıran adına idi benim bütün dileklerim ,sen kumsal yüreyecek kadar cesur musun değilsin aşikar .Belki sana göre denizin o en derinliğinde yaşamak daha cesurca gelebilir ama yanılıyorsun.O derinlik üstünde yürünmez o derinlikte sadece boğulur insan ,hem bir mucize olupta yürüyebilirsen bile izini bırakamazsın bıraksan bile izini izlerin yine ,sahile vurur ve yine benim ayaklarıma dokunur.


Tatlı deniz kum taneciklerimde sevişmeler eşliğinde geçerdi ayak izleri ,umutlardı kara zihniyet aşka göndermeleri . Birbirine bağlı sevgili gibi ölüm ve yaşam adına idi benim ,senli düşüncelerim.Hayeller kurmadan ayrılıverdik işte sevgili.