Aykız'a

''Bugün Perşembe...
Bugün de hüzün saklı, hiç bilmediğimiz bir sokağın mavi boyalı evinde.
Bahçesi var ya da yok bizden başka kime ne!''

...

Gönlümüz bahçemizdir Aykız,

Nehir yataklı damarlarımızda al kanımız dolaşmakta
gözümüzü diktiğimiz ışıktan hareketle, yüzümüzde ak sabahlar buluşmakta

ve dahi biz zulme boyun eymedik
gecenin karasına kanmadık
yeni güne umut ederek bekledik şafak sökende

Aykız,
muzdarip olacağız elbet bir hüzün istilası cenginde
sırtımız alacalı toprağa deyene dek vuruşsak da

ne var ki
pusat göğsümüzün yuvasında gürüldeyen kalptir bize
aklımız imanımızdır.

biz tok zalimlerin hain tuzaklarına aç olmadık zerrece

biz yüreğimiz gibi olanların dergahında semahladık ruhu

beden çıradır varsın yansın
varsın kara toprağın süzgecine bulansın
lakin ruh ışıktır
ışık haktır

ışıktan yüz çevirip karanlığa meyledene kara batıl müstehaktır

sen sakın ay yüzünü umudun rotasından çevirmeyesin

ak yeleli deli taylar doludizgin koşanda
şaha kalkıp zulme karşı coşanda
bin yangına bir damlası dokunsa
bin ırmak gibi gürleyip yağmurunu yağanda

hüzün yeldir Aykız
sen bahara durasın

yaşam savaşının ön saflarında ilk düşecek nefer olmak gibidir analık - babalık

bebek revan olurkenden rahimgahına,
geri sayımı başlar hızlanacak bir ömür kıskacının
o vakit geçitlerini kapatmıştır yedi ufkun dağları

paslı kilit kördüğüm olmuştur dilden öte bir söylemde
diklemesine mahpustur bulut hüzmeleri, bakış açının uçbeyliklerinde

fedakarlığın uçsuz bucaksız zulümlerine baş koymak kafi gelmezdir
evvelki kulaklar gayrı halden bilmezdir
ölse de kurtulsakların hiç biri bir an evvel ölmezdir

de ki ne içindir bunca hengâme
de ki içimde aşklanan bu sarmaşık örgü hangi elden dokumalıktır
kim ki bir an sonrası hakkında malumatı olandır,
o diyecektir sana, demek istediklerini dedirten sıfatıyla

Bir rüyadır geçmiş yaşanmışlıklarımız
bir rüyayız bizler Aykız

Ne dersin,
rüyasız bir uyku uykudan sayılır mı hiç?