Ayrılığın Hikayesi

Hesapsız yaşandı bu aşka dair her şey. Oysa ümidimiz tazeydi her mevsim. Bildik hikayelerden başkaydı bizimkisi. Zamanın dışındaydık senle ben. Birbirimize saklardık ikimizden ibaret o bencil düşlerimizi. Serin Eylül gecelerinde yağmur kokusuyla uyanırdık ansızın. Biz aşkı yormadık hiç bir zaman, imkansızlıkların gölgesinde bekletmedik hayallerimizi... Çünkü inandık aşka, aşkın çoktan can verdiği zamanlarda bile. Herkesin bildiği bir şarkı değildi söylediğimiz. Birlikteyken güçlüydük, gözyaşlarımız karışırdı birbirine. Gecelerce büyüyen yalnızlıklarımızı paylaşırdık, ümitlerimizi bölüşürdük birbirimizle. Gel gör ki hesapsız yaşandı her şey. Ayrılığın hikayesi herkeste aynı... Geriye dönüp baktığında yüreğini sızlatan sancı farklı değil bildiklerinden. Öyle bir duygu ki bu, her seferinde aynı acıyla bir başka yerinden kanatıyor canını. Ve öyle adaletsiz ki hayat hiç haketmediğin halde kurşunluyor ümitlerini yaşadıkça... Şimdi yaşananlardan geriye kalan bir Eylül gecesinin yağmur kokusundan başka bir şey değil. Çok uzak gözlerinde kaybolduğum o aşk dolu zamanlar... Çoktan yitirmişiz delicesine inandığımız değerleri. Ayrılığın hikayesi herkeste aynı... Farkı yok akan gözyaşlarımızın birbirinden. Aynı düşlere dalıyor gözlerimiz zaman zaman. Unutmadım emin ol! Biz başkayız demiştin, aklımda şimdi bile. Bizim hikayemiz başkaydı evet, ama yine de değiştiremedik sonunu. Her sevda gibi bitti... Şimdi yüreğimde senin sancınla kaderi bize benzeyen aşklara ağlıyorum. Öyle bir duygu ki bu, hem her ayrılık gibi, hem de sırf bana özel...