Ayrılığın Tadı

Üstüne sevda tanımam ayrılıkların..
O kadar nem kokarki adımlar. Gözler kapalı yürürken deryada zanneder kendini yürek.
Titrek mum alevini dize getiren zalim rüzgar neden gözyaşlarını silmede bu kadar titiz değil diye hayıflanılır.
Saklanmak istendikçe daha da belirginleşir sanki her damla bin ihtişam hayata..
Ayrılıkta bir sevda aslında..
Adımların,vedaların ve hoşçakalların sevdası..
Bazen düşünülür ayrılıklar olmasa hoşçakallar neye yarar ya da veda kelimesi ne kadar yakabilir ki canı..
Ayrılıklar olmasa bunca dize kimin yüreğine saplanır kalır ki..
Umut kelimesi hayata adanır.
Bir surete uğrayamaz ayrılıklar olmasa..
Ayrılığın olmasa adın bu denli anlamlı olur muydu ?
Tek hecesi değdiğinde titrek dudaklarım bu denli soğur muydu yanımda olsaydın..
Gidişin olmasa varlığın bu denli değerli olur muydu yokluğunu gizleyebilecek kadar..
Büyür müydü içimdeki sen sana baktıkça bu kadar..
Başarabilir miydim yokluğunla beslediğim sana benzemeyen seni sevmeyi,sen olsaydın..
Düşündümde varlığından vazgeçilir de sevdalı ayrılığından vazgeçilmez.
Belkide sana en çok benzeyen yokluğundur..
Belkide o hiçlikte kaybolmak yaşamımın tek umududur..
Senden değilde sensizlikten vazgeçmek nankörlük olur..
Varlığından çok benimle olan içimde büyüttüğüm sana en çok benzeyen sensizlik.