Ayrılık Sancısı

Sevgilim ...
Baktığım her yerde seni görmeye başladım. Sanki bana yaklaşan her suret sensin. Nefesini kulağımın dibinde hissediyorum. Kalabalığa karışıyorum senden arınmak için ama kiminin gülüşü sen, kiminin bakışı. Sanki rüzgar bile meydan okuyor bana, sanki o bile seni unutmak istedikçe getiriyor o eşsiz kokunu.
Gitmemeliydin, ben senin yanındayken razıydım her şeye. Beni böylece bu yangınların içinde bırakmamalıydın. Özüm,canım, ömrüm dedikçe sen hep el oldun bana. Şimdi uzak bir şehrin koynunda bu sancılı süreçte ben her gün ölürken sen oralarda bir başına ne yapıyorsun? İnsan bir ömür bırakmayacağına dair söz verdiği insanı böyle çırılçıplak bırakır mı ? sabrım sükunetime, sükunetim gözyaşlarıma karıştı artık. Yürek taş kesildi çatladı. Hayallerim bir bir astı kendini en güzel kahkahalarına. Her geçen gün kırılan umutlarım bıçak gibi battı tüm bedenime. Sen benden gittin ya o günden beri dinmeyen bir sızı var bende, o günden beri bir suskunluk üzerimde. O çok sevdiğin kahkaham acılarımı kusuyor her seferinde. Bakarken doyamadığın gözlerim hani içinde çiçekler açan işte onlar nemli bir toprak gibiler. Ben benden geçtim sırf bir seni ayakta tutabilmek için. Ben yoluna kaç ben adadım sırf sevdiğim için. Donmak üzere olan bir kuş gibiyim yaralı, son kez çırpınan, son kez sesini duyurmaya çalışan. Sense bana sağır, bana dilsiz. Ah be sevgilim özlüyorum işte ö(z)lüyorum...