Ayrılıkta varmış kaderimizde

Ayrılıkta varmış kaderimizde
Kaderimizde yalnızlıkta varmış

Böyle olacağı daha baştan belliydi diyebilseydim sana. Bizi kendi ruhumuzun dışında tutan,bütün çabalarımızla sarf ettiğimiz,en güzelliğimizle içimizde damla damla biriktirdiğimiz,büyüttüğümüz bu gizemli aşkın biteceği; böyle çaresiz,böyle sessiz,kimsesiz,kimliksiz kalacağını,senin karşında sessiz duracağımı bile bile bana geldiğini söyleyebilseydim.

Yüzyıllardan beri su altında kaderine terk edilmiş duran batık bir geminin su yüzüne,gün ışığına çıkarılması ne kadar kolaydır. Bu batık gemi gibi beni kendi içimden alıp kendi dünyanda şekillendireceğini,yenileyeceğini düşünmüştün. Yanılmıştın sevgili? gözlerinde parlayan yaşama azmi, sevinçlerin,güzelliğinden hiç düşürmediğin tebessümün,en önemlisi bana sınırsızca verebileceğin, iç dünyamı karanlıktan aydınlığa çıkaracak, benimde yaşama sımsıkı sarılacağım, yeniden saf ve temiz bir sevgiyle sevebileceğim bir sevğin olduğunu düşünmüştün.

Yanılmıştın sevgili? o gözlerinde sonsuz algıladığın ışık bende yıllar önce cekip gitmişti uzaklara, hiç tanımadığım uzak ülkelere yolculuk etmişti durmadan. Beni çaresizliğin kıyısına getirip yıllarca intihar düşüncelerimde ölümümü seyretmişti. Ben karanlık bir ölüme sevdalandıkça o ışık, gözlerimde dünyayı döndüren ışık benden uzaklaşıyordu işte.

Yanılmıştın sevgili? o gözlerinde sonsuz algıladığın ışık benden yıllar önce çaldığın bir başka yüzündü. Senin bir başka yüzünde tanımıştım ben onu ve yıllar sonra öğrenmiştim, onu bir daha hiç göremeyeceğimi anladığımda o ışığın senin bir başka yüzüne duyduğum sonsuz sevgi olduğunu.

Yanılmıştın sevgili? benim tutkuyla, özlemle sevdiğim yüzler hep aynıydı. Bu yüzler yaşamın kendilerine sunduğu olanaklara göre şekillenirlerdi ve bu asla bizim birbirimize duyduğumuz sevgi yüzünden olmadı. Çünkü hayatın bize öğrettiği acıların, ızdırapların, dibe çöküşlerin karşısında, omuzlarımıza yüklenen bu yükün altında ezilmemek için birbirimizi kırıp geçirmekti sevgili. Kendi içimizi dinlemekten ölesiye korkuyorduk, yalanlarla büyüttüğümüz dünyamızı paramparça etmekten, kendimizi gerçek dünyanın içinde bulmaktan, onunla savaşmaktan, kendi devrimimizi gerçekleştirmekten korkuyorduk. Benim sevdiğim yüzler hep aynıydı sevgili ama bu yüzler gerçek dünyalarını açığa çıkaran sonsuz sevgiyi öldürüp karanlık dünyalarını kefen yaptılar kendilerine.

Yanılmıştın sevgili? kanayan yanlarımın ölüm kokusunda yaşamımın gizli kalmış yanlarını keşfettiğini söylüyordun bana. Oysa ben hayatımı nerede bıraktığımı çoktan unutmuştum sevgili. Nerede yitirdiğimi, nerede kaybettiğimi çoktan unutmuştum.