Bana Bir Masal Anlat...

Bir varmış, bir yokmuş

Üç tarafı denizlerle kaplı çok güzel bir ülke varmış...

İki kıta arasında köprü vazifesini gören, muhteşem bir ülkeymiş burası...

Ama insanları bu köprü ortasında kalmış maalesef. İki kıtaya da ait olamayan, bu insanların, sürekli çaldığı bir AB kapısı varmış ki, çok ama çok ıstıraplıymış... Sürekli suratlarına kapanırmış bu kapı...

Çok üzülürlermiş...

Kadınları daha çok üzülürmüş ama.. Çünkü bu ülkede yaşayanlar, çok değer vermezlermiş onlara..

? Kadının sırtından sopayı, karnından sıpayı eksik etmeyeceksin' diye bir sözleri varmış çok sevilen..

Bir gün gelmiş kadınlar çok kızmış..

?Dayağa son' demişler...

?Şiddete HAYIR' diye bağırmışlar...

?Biz değerliyiz, biz varız' en çok sevdikleri söz olmuş kadınların..

Ne mi olmuş?

Boşanma diye bir dev ortaya çıkmış...

Bu dev bütün yuvaları yıkmış, arkasında mutsuz insanlar bırakarak...

Mutsuz insanların en mutsuzları ise çocuklar olmuş... Devin yıktığı, yıkılan yuvalardan kurtulan bu çocuklara, çoğunlukla anneleri sahip çıkmış... Babaların çoğunluğu, arkasına bakmadan gitmiş yeni yuva kurmak için...

Bazı babalar, çocuklarını sevmeye devam etmişler ama bu babalar çok azmış...

Kadınlar artık tek başınaymış...

Hem çocuklarına bakmak zorundalarmış, hem de para kazanmak için çalışmaları lazımmış artık...

Birde diğer insanlardan korunmaları gerekiyormuş bu yalnız kadınların... Dışarıda yalnız kadınları yiyen avcılar varmış çünkü...

Ama yılmamış bu yalnız kadınlar...

Çalışmışlar... Kazanmışlar... Ve çocuklarına bakmışlar...



Nasıl üzücü bir masal değil mi?

Üzücü olduğu kadar da gerçek ama...

Ülkemizde boşanmış çiftler, maalesef birbirlerine olan kızgınlıklarını, çocuklarını kullanarak çıkarmakta her zaman...

Çocuklarını kaçırmak, birbirlerine göstermemek en çok tercih edilen ceza...

Ne kadar yanlış...

Hâlbuki ne kadar ayrılsalar da, ömür boyu sürecek ortak noktaları var...

Çocukları...

Bencilliğimizi bir kenara bırakabilsek ve onlar için tek yürek olsak, olmayı bilsek ve becerebilsek de,



Bu masal mutlu sonla bitse...