Başa Çıkabilirim
İçimdeki yara her geçen gün büyüyor.. Büyüdükçe içimde çukurlar kazıyor sanki.. Dayanabileceğim türden değil bu duygu.. Üstünden gelebileceğim türden değil ..
Bir yanım kaç kurtar kendini derken bir yanım burada kalıp savaşmam gerektiğini söylüyor. Olmayan bir şey için nasıl savaşırım ki ? Her an kendimi yıpratmama neden olmaz mı bu savaş ?
Ben içimde ne savaşlar veriyorum zaten.. Bir de olmayan bir şeyi kabullenip kendimi mi kandırmalıyım ? Sevmiyorum derken seviyor olmak.. Veya seviyorum derken sevmiyor olmak kendini kandırmak değil mi zaten ?
Fakat artık bunların ne önemi var ki ? Hatta hiç önemi yoktu bile..
Şimdi kendimi soyutlamışken dünyaya,belki de senden de vazgeçmenin bir yolunu bulabilirim.
Bu senin umurunda bile değil,biliyorum. Ama.. Belki de bir fazlalık olarak duruyorumdur.Ben ne yapsam gözünde bir hiçim. Merak etme,ben de gitmek için savaşıyorum.. İki yanımın da bana söylediklerini yapıyorum ..
Zor olsa da vazgeçmek,başa çıkabilirim.. Her zaman yaptığım şey değil mi ne de olsa ?
Bu senin umurunda bile değil,biliyorum. demişsiniz. Böyle düşünmeyin lütfen. Bakmak görmek değildir bunu unutmayın.. Bazen sandığımız şeyler aslında bizim kendi içsel duygularımızın yansıması olabiliyor..
Umutsuz olmayın ve yaşanmışlıkları silip atmayın. Anılar unutulmak için yaşanmaz sevgili Gizem..
Biraz daha sabır, biraz daha zaman lütfen..
Biraz daha sabır,biraz daha zaman diyorsunuz fakat zaman her şeyin ilacı değil aslında .. Zaman,beni günden güne yıpratıyor adeta .. Diyorum ya,ben içimde ne savaşlar veriyorum diye .. Bütün bu savaşlar zamana karşı belkide .. Genede teşekkür ederim,sözleriniz çok değerli.