Bazen

Bazen.. Bazen herşey yalan gelir.. Aşk, yaşamak, dünya... Sevdalar yalan.. Sevgi sözcükleri yalan.. Gözünün içine bakıp söylenen o "seni seviyorum" bile yalan.. Aşkı gereksiz bulursun bazen.. "Keşke olmasaydım aşık.." dersin, isteğe bağlı olmadığını bildiğin halde dersin.. Ama sonra O'nun gözlerinin içine bakınca.. Aşık olamayanlara acırsın.. Bir bakışa umutlanmak.. Bir gülüşünden dolayı dünyalara sığamamak.. Bir söz söylesin diye develere hendek atlatmak.. "İyi ki aşık olmuşum" dersin.. Bazen ise, aşkı tarif edemezsin; kendi kendine saçmalar durursun.. İyi mi kötü mü çözemezsin.. Sana bi ağız büktüğü için oturur ağlarsın.. Sevipte sevilmeyince ölmeyi yeğlersin.. Halbuki biliyordun, sevmek sevilmemeyi göze almaktı.. Duygularını açmak reddedilmeyi göze almaktı.. Ama sen hiçbir şey başlamadan önce kudretli, güçlüydün.. Cesaretin kalmaz artık karşısına çıkmaya.. "Seni sevmiyor" yargısını çoktan koymuşsundur kafana.. "Hangi meyhaneye gitsen de kafanı dağıtsan? jiletlemek mi bileklerini kurtarır seni.. Hangi tercih kurtarır seni bu pervasız acıdan.. Vefasız yardan.." diye düşünmeye başlarsın... Tam o sırada böle ölüme az bi zaman kala.. Burun buruna gelmişken.. Bir ışık belirir.. Alamazsın gözlerini.. İlk başta "azrailim mi bu gelen?" dersin.. Sonra bakarsın ki o gülüş.. O bakışlar.. O gözler.. Salına salına geliyor dünyalar güzeli meleğin senin kollarına.. Sım sıkı sarılırsın beline.. başını göğsüne yaslarsın.. Yok yok.. Öpmeye dokunmaya kıyamazsın.. Bi an kendini O'na yakıştıramazsın.. O o kadar parlak ve güzeldir ki.. Sen karartırsın O'nu.. O bir elmas.. Sen ise değersiz lanetlenmiş bir taş.. Ne yapacağına karar bile veremezsin o an..

Uyandığında ise nefes nefese kalmışsındır.. Kalbin küt küt atmaktadır.. Onsuz bir sabah daha başlamıştır.. Kalkar bir şeyler atıştırırsın.. Herşey tatsız tutsuz.. Şerbet içsen ekşitir suratını.. Onsuz çıkmaz hayatın tadı..